Leeflang (1978) is in het dagelijks leven journalist op de binnenlandredactie van het RD. Hij kon voor het nieuwe boek dus uit eigen ervaring putten. Zowel Leeflangs uitgever als zijn werkgever reageerde enthousiast. Met als resultaat deel 6 over de Campers: ”Het persalarm”.

De Campers zijn de tweeling Sander en Rhodé van Dijk en hun vriend Michiel Nieuwenhuis. De ouders van Sander en Rhodé hebben een vrachtwagencamper,waarmee ze altijd op vakantie gaan. Michiel is dan ook van de partij. Dit keer zijn ze neergestreken op een camping in Beekbergen, vlak bij Apeldoorn. De drie jeugdige Campers komen op het spoor van een aantal milieuactivisten die overal op de Veluwe dieren uit stallen en weilanden ‘bevrijden’. Het RD in Apeldoorn wordt bedreigd vanwege de berichtgeving hierover.

Een verhaal uit de praktijk?

„Het RD is inderdaad weleens bedreigd door mensen die het niet eens waren met de manier waarop de krant over hen schreef, maar dat waren voor zover ik weet geen dierenactivisten. In ”Het persalarm” laat ik zien wat voor bedrijf het RD is, maar leg ik vooral uit hoe de journalisten werken. Ik doe dat wel op een speelse manier, aan de hand van een spannend verhaal. Het onderwerp is natuurlijk ook heel actueel.”

Levert uw werk als journalist vaker inspiratie op voor verhalen?

„De ideeën voor mijn boeken krijg ik inderdaad vaak tijdens mijn werk. De verhalen spelen allemaal in de huidige tijd, maar meestal grijp ik terug op iets uit het verleden. De eerste twee delen van de Campersserie gaan over de Eerste Wereldoorlog. Ik werkte in die tijd voor de krant aan een aantal artikelen daarover. In deel vier staat de berging van een bommenwerper in Friesland centraal. Daar deed ik voor het RD verslag van. En zo kan ik meer voorbeelden geven.”

Zijn de Campers bestaande personen?

„Nee, die heb ik verzonnen. Maar Sander en Michiel zijn wel een beetje een mix van mijzelf. Sander houdt ervan om allerlei dingen uit te puzzelen, dat vind ik zelf ook heel leuk. Michiel is de lolmaker die zich vaak in de nesten werkt, daar herken ik me ook wel in. Ik ben dol op het bordje ”Verboden toegang”. Ik probeer er altijd achter te komen waarom zo’n bordje ergens staat. Dan voel ik even aan een hek: zit het wel echt dicht? Of ik loop even een stukje verder om te kijken of ik niet word weggestuurd. Dat avontuurlijke zit wel in me. Als leuke tegenhanger is er dan nog Rhodé, die de jongens een beetje afremt, maar dan toch weer meegaat in hun avonturen.”

De activisten in ”Het persalarm” komen er niet best af. Was een kritische noot over de bio-industrie niet op zijn plaats geweest?

„Ik denk niet dat de lezers van een spannend boek zitten te wachten op nuances. Ik heb het verhaal eerder wat uitvergroot en aangedikt. Er moet vaart in zitten, en spanning. Je hebt als schrijver schurken en helden nodig. Maar tussen de regels door heb ik wel geschreven dat de meeste dierenactivisten niet zo ver gaan als die in mijn boek.”

Wat wilt u de lezers meegeven?

„Ik hoop dat ze vooral leren hoe mensen op een christelijke manier met elkaar horen om te gaan. Ook het geloof komt altijd wel in de verhalen voor: de kinderen bidden voor het eten, ze gaan naar de kerk en in elk boek hebben ze wel een serieus gesprek met elkaar. Maar voor de rest zijn het vooral lekkere doerakken zal ik maar zeggen, die allerlei gekkigheid uithalen. Kinderen moeten het leuk vinden om te lezen. En op scholen zeg ik altijd: Laat dat mobieltje eens liggen, ga er zelf op uit om de boel te ontdekken.”

Wat betekent het schrijven van boeken voor u?

„Het is puur ontspanning. Op die manier kan ik alles even lekker van me afschrijven. Ik beleef er echt plezier aan. Als ik met een spannende passage bezig ben, dan hoort mijn vrouw dat, want dan vliegen de toetsen haar bij wijze van spreken om de oren. Ik houd ook erg van humor. Museumconservator Peter Verplancke werd in ”De monstrans” Rolf Timmer. Ik vind het grappig om een naam op die manier te versleutelen. De crimineel in ”De Nachtwacht” heet Alain Cantharel en is paddokweker… Er zitten in mijn boeken allerlei geintjes die de lezer misschien ontgaan, maar waar ik zelf wel erg van kan genieten.”

Wat zijn uw toekomstplannen als schrijver?

„Los van de Campersserie ben ik met andere verhaalideeën bezig. Voor kinderboeken, maar ook voor een boek voor volwassenen. Afgelopen najaar heb ik al een bijdrage geleverd aan een bundel kerstverhalen. Het is mijn bedoeling om me langzamerhand ook te richten op een volwassen leespubliek. Maar voorlopig blijf ik nog wel doorgaan met het schrijven van kinderboeken.”

”Het persalarm”, Johan Leeflang; uitg. De Banier; 144 blz.; € 10,95