Naast stilte is er misschien ook iets anders nodig, zegt Pater: „Vrijmoedigheid om juist in deze tijd anderen te vertellen Wie de Heere Jezus wil zijn voor zondaren.”

Elises huwelijk met Bart Pater werd gezegend met vier kinderen, inmiddels 10, 8, 4 en 2 jaar oud. „De dagen zijn meer dan goed gevuld. Dat is helemaal niet erg. De Heere gaf ons immers deze kinderen. Het zijn vier zielen die aan onze zorg zijn toevertrouwd.”

Maar wennen was het wel. „Toen ik een voltijds baan had, was er veel meer rust in mijn leven. Nu zijn er van 7.00 tot 21.00 uur altijd kinderen om me heen.”

Het was voor de Edese een zoektocht: „Wat is de Bijbelse roeping van een moeder?” Ze begon een website over moederschap, elkedagnieuw.nl, en schreef er boeken over. Elke week maakt en corrigeert ze Bijbelstudies voor de leesgroep die ze startte. In de gereformeerde gemeente is ze betrokken bij het evangelisatiewerk.

Zo vullen zich de dagen. Juist daarom noemt Pater het een voorrecht al schrijvend met de Bijbel bezig te zijn. „Ik doe vaak bijzondere ontdekkingen in Gods Woord. Dan zijn er momenten waarop je echt verwonderd bent over wat je leest of leert.”

Persoonlijk Bijbellezen en gebed, zonder dat er iets geschreven moet worden, is echter onmisbaar, zegt Pater. „In de stilte luisteren naar Gods stem. Daarom is er één moment op de dag dat ik niet beschikbaar ben voor de kinderen. Dat is voor 7 uur ’s morgens. Al vanaf peuterleeftijd leren we hen tot die tijd in bed te blijven door hen een lamp met een timer te geven. Voor mij is dat het beste moment voor stille tijd. Dagelijks mogen Bijbellezen en bidden in de ‘binnenkamer’ is een onvoorstelbaar voorrecht.”

Daarin is de Stille Week niet anders dan andere weken. „Ik neem me vaak voor om, net als in een voorbereidingsweek voor het heilig avondmaal, ook gedurende de dag en de avond meer de stilte te zoeken. Daar houd ik rekening mee bij het plannen van afspraken. Maar eerlijk gezegd is de praktijk weerbarstig. Ik ben er helemaal niet goed in om echt tot stilstand te komen in de drukte van het dagelijks leven. Maar ook zonder stilte kan er soms wel een gedurig gebed zijn.

’s Avonds lezen mijn man en ik een dagboek met gedeelten uit ”Het zien op Jezus” van Isaac Ambrosius. Hij vertelt de lijdensgeschiedenissen zo dat je ze niet alleen meebeleeft, maar ook leert hoe ze ons brengen tot het verlangen naar Jezus, het hopen op Jezus, het geloven in Jezus, het verblijden in Jezus, het gelijkvormig worden aan Jezus. De preek of zo’n dagboekstukje kan je tijdens het was ophangen of op de fiets naar school nog bezighouden.”

Ze proberen er ook met de kinderen over te praten. „Met ieder op eigen niveau. Meer dan eens kijk ik zelf met andere ogen naar bekende geschiedenissen als ik een poging doe ze in kindertaal uit te leggen.”

Samen zingen, ook belangrijk. „Vaak geven psalmen en liederen de woorden die ik zelf niet heb.”