Dat vindt de anglicaanse missioloog Mark Collinson, die woensdag in Amsterdam promoveert op de zendingsvisie van de (anglicaanse) Church of England.

In zijn proefschrift ”Witnessing God’s Mission. Towards a Missional Ecclesiology of the Church of England” zet Collinson uiteen dat zending ten diepste zending van God (missio Dei) is. Een kerk zendt zichzelf niet uit, maar is deel van de beweging van Christus in de wereld. Zo is de kerk apostolisch en katholiek. Collinson leidt de School of Mission van het bisdom van Winchester in de Church of England.

Hoe werkt dat: zending in een geseculariseerd Verenigd Koninkrijk?

„Als we de kerk puur in sociologische termen beschrijven, dan worden we ontmoedigd door haar neergang. Maar dan verliezen we het zicht op wat God doet in de wereld. Sinds we vorig jaar gestopt zijn met het beleggen van fysieke kerkdiensten vraag ik me af of we wel de kansen benutten om nu mensen buiten de kerk te spreken. Die zagen we voorheen minder omdat we elkaar alleen als christenen ontmoetten op een zondagmorgen.”

De Church of England is slechts een deel van de Anglicaanse Gemeenschap, lang niet meer dominant, schrijft u. Verklaart dat de spanningen tussen conservatieve en liberale stromingen?

„Ik vind deze oude labels niet erg zinvol. Wat veel interessanter is, is de wisselwerking tussen de verschillende culturen en het christelijk geloof. We zijn bijvoorbeeld partner van de kerkprovincie van Myanmar. Mijn collega in Rangoon staat nu midden tussen de mensen die protesteren tegen de militaire coup. De Anglicaanse Kerk van Chili neemt het voortouw in kerkplanting. Welk antwoord heeft de kerk in het Westen op ónze cultuur en ziet zij haar eigen blinde vlekken wel? We kijken vaak naar andere landen die minder welvaart hebben dan wij in het Westen, maar we vergeten dat 20 procent van de mensen in het Verenigd Koninkrijk in armoede leeft. Dat is onvergeeflijk voor de zesde grootste economie van de wereld.”

U ziet verschillende vernieuwingsbewegingen in zowel het evangelische als het anglo-katholieke segment van de Church of England. Biedt dat perspectief voor de toekomst?

„Evangelische vernieuwingsbewegingen, zoals de Church Revitalisation Trust, betekenen veel voor het Verenigd Koninkrijk door bruisende kerken te stichten in elke Engelse universiteitsstad. Deze gemeenten zijn er weer op gericht om dochterkerken te planten, die zich momenteel sterk inzetten voor daklozen en tijdens de pandemie duizenden maaltijden uitdelen in overleg met plaatselijke gemeenten. Toen tijdens de eerste lockdown er duizend mensen stierven in het district Hampshire belegden we momenten van gebed. We staken een kaars aan voor elke overleden persoon. Mensen hebben een plek nodig waar zij samen hun pijn en klacht kunnen uiten.”

U zegt feitelijk tegen de kerk: Trek de wereld in.

„Ik denk dat onze theologie sterk verbeterd zou kunnen worden als we meer denken over een kerk die openstaat voor het werk van de Geest in de wereld in plaats van ervan uit te gaan dat de Geest alleen aan de kerk gegeven zou zijn. Daarom is het zo mooi dat de oecumene momenteel vooral tot bloei komt als kerken samenwerken op het punt van de zending. Laten we beginnen met de gesprekken met mensen die geen enkele binding hebben met de kerk en laten we voor hen ontdekken Wie Jezus is. Bekering is steeds noodzakelijk, maar we moeten ons realiseren dat we niemand kunnen bekeren, ook niet tot onze kerk. God openbaart Zich door Christus en mensen volgen Hem als zij de gave van het geloof ontvangen.”