Volgens Arnoldus maakten artsen een notitie in het elektronische patiëntendossier als zij complicaties zagen die naar hun inschatting werden veroorzaakt door uitstel van zorg. In ongeveer de helft van de gevallen gaat het om patiënten met kanker.

Hij geeft als voorbeeld een 80-jarige vrouw met bloed in de ontlasting. Ze kreeg eind februari te horen dat haar onderzoek maanden later zou zijn. Bij dat onderzoek, in juni, bleek dat ze een darmtumor had die was uitgezaaid naar haar blaas. Ze was te zwak om haar nog te behandelen en overleed later.

Arnoldus stelt dat het verband tussen complicatie en uitstel niet altijd duidelijk is. Mede daarom hebben artsen waarschijnlijk niet alle complicaties door uitstel geregistreerd. Arnoldus denkt dat het cijfer van 68 slechts ‘het topje van de ijsberg’ is. Naast de groep patiënten met kanker, gaat het onder andere om patiënten met hart- en vaatziekten, nekhernia’s en ernstige oogziekten.

In ongeveer de helft van de gevallen was het volgens Arnoldus het ziekenhuis dat een behandeling of diagnose uitstelde. Een vijfde van de betrokken patiënten trok zelf later aan de bel, en nog eens een vijfde werd later doorverwezen door de huisarts.

Volgens Trouw is voor het eerst dat een ziekenhuis bekendmaakt hoeveel patiënten schade ondervonden door uitstel. Andere grote ziekenhuizen houden van schade door zorguitstel geen interne registratie bij, blijkt volgens de krant uit een rondgang. Kwaliteitsinstituut Dica werkt met chirurgen aan een landelijke inventarisatie.