De civiele zaak is aangespannen door nabestaanden van treinkapers Max Papilaja en Hansina Uktolseja tegen de Nederlandse staat, deze loopt inmiddels in hoger beroep. Papilaja en Uktolseja kaapten samen met zeven andere Molukse jongeren een trein met meer dan vijftig inzittenden bij De Punt in Drenthe.

Op 11 juni 1977 maakten mariniers en de luchtmacht met geweld een einde aan de treinkaping die toen al drie weken duurde. Bij die bevrijdingsactie, op last van de Staat, kwamen twee gegijzelde passagiers en zes kapers om het leven. Volgens de familie van Papilaja en Uktolseja werden de twee van dichtbij geëxecuteerd.

„Hij had geen schijn van kans”, aldus advocaat Liesbeth Zegveld maandag in haar pleidooi over Papilaja. „Zwaargewond en onbewapend werd hij van dichtbij neergeschoten.” Volgens Zegveld hadden de mariniers in het geheim opdracht gekregen om alle kapers te doden.

De Staat heeft altijd met klem ontkend dat er sprake was van executies en onrechtmatig toegepast geweld. „De mariniers opereerden in een uiterst dreigende, chaotische en onoverzichtelijke situatie, met gevaar voor eigen leven. Aarzelen kan dodelijk zijn”, aldus de landsadvocaat maandag. Dinsdag voegde ze daaraan toe dat er geen enkel bewijs is voor de suggestie van Zegveld dat de mariniers later in hun verklaringen hebben gelogen of verhalen op elkaar hebben afgestemd.

De rechtbank oordeelde in juli 2018 dat het gebruikte geweld niet onrechtmatig was. De rechtbank bepaalde dat de mariniers in de „achteraf gezien onjuiste, maar oprechte en daarom verschoonbare” veronderstelling waren dat het geweld nodig was. De nabestaanden van de kapers gingen in hoger beroep.