ChristenUnie-voorman Gert-Jan Segers wil hen helpen om die vraag te beantwoorden. Hij gaf freelancejournalist en presentator Riekelt Pasterkamp de gelegenheid een kijkje in de keuken van de fractie te nemen. De schrijver mocht vragen wat hij wilde. Dat resulteerde in een journalistieke blik achter de schermen van de dagelijkse gang van zaken bij de CU-fractie. Het boek, chronologisch opgebouwd, start in april 2020 en eindigt bij de val van het kabinet, vorige maand. Maar het biedt ook interessante inkijkjes naar de periode ervoor.

Al eerder schreef Pasterkamp een boek over de ChristenUnie. Dat was in 2008, toen de partij deel uitmaakte van het kabinet-Balkenende IV. De auteur sprak voor het boek ”ChristenUnie op het pluche” de bewindslieden van de partij.

In dit boek staat vooral de persoon van voorman Segers centraal. Wat drijft hem? Pasterkamp interviewt Segers en spreekt zeven vrouwen uit zijn politieke en sociale omgeving.

Zwarte kousenkerk

Pasterkamp en Segers verstaan elkaar ongetwijfeld. De schrijver werkte in de jaren tachtig van de vorige eeuw bij het SGP-partijbureau. Na zijn overstap naar het onderwijs en het Reformatorisch Dagblad bleef hij in zijn vrije tijd bij het SGP-werk betrokken.

Segers groeide ook op in een SGP-gezin. In het blad Nieuwe Revu van enkele weken geleden zei hij zelf daarover: „Ik zat in een zwartekousenkerk in Leeuwarden, mijn zussen hadden altijd rokken aan, wij hadden thuis geen televisie.” Segers’ vader was evangelist in de evangelisatie van de Gereformeerde Gemeenten in de Friese hoofdstad.

Vader Segers stond op onderdelen kritisch ten opzichte van de SGP. Gert-Jans zus Alberdien zegt daarover in het boek: „Vader, hoewel hij SGP stemde, zei altijd: „De SGP is te rechts, de partij moet socialer zijn.””

Het boek ”Bidden en binden” leest als een trein. Pasterkamp heeft een vlotte schrijfstijl. En hij weet ook nog eens aardige dingen naar boven te halen. Net na de verschijning van het boek ontstond er een politiek relletje met oud-D66-voorman Pechtold. Segers maakte in het boek wereldkundig dat hij en Pechtold tijdens de kabinetsformatie in 2017 de mondelinge afspraak maakten dat in deze kabinetsperiode een eventueel wetsvoorstel van D66 over voltooid leven niet in stemming zou komen. Pechtold betitelde dat als „onzin.”

Afspraak met nasmaak

Ook onthult Pasterkamp dat bij de totstandkoming van de ”Moria-deal”, waarbij het kabinet besloot tot het opnemen van honderd kwetsbare vluchtelingen uit het vluchtelingenkamp Moria, de verantwoordelijke staatssecretaris, Ankie Broekers-Knol, niet betrokken was bij de onderhandelingen.

Segers velt een pittig oordeel over Ankie Broekers-Knol (abk): „Het is mager wat abk voor elkaar krijgt. Deze staatssecretaris is geen meevaller geworden. Op beslissende momenten stelt ze teleur.” Uiteindelijk was Segers ook niet zo blij met de ”Moria-deal”: Het is een „lelijke afspraak met bittere nasmaak.”

De lezer krijgen in het boek zo aardige inkijkjes hoe het er achter de schermen aan toe gaat. Zo wilden Geurts (CDA) en Harbers (VVD) boeren de mogelijkheid bieden zelf aan te tonen dat ze minder stikstof uitstoten. Minister Schouten van Landbouw (ChristenUnie) was daar boos over. Na een telefoontje van Segers aan CDA-fractievoorzitter Heerma bonden CDA en VVD in.

Pluche is spijkerbed

Segers spreekt zich in het boek ook uit over het dragen van regeringsverantwoordelijkheid: „Tegen iedereen die stelt dat wij verslingerd zouden zijn aan de macht, aan het pluche, kan ik ronduit zeggen: het pluche is een spijkerbed. Het is retezwaar.” Desalniettemin spreekt de CU-leider uit dat hij niet vies is van deelname aan een nieuwe coalitie: „Je ziet dat wij niet een eenmalige partner zijn, maar een serieuze optie. Zeker als er in de toekomst een coalitie moet worden gesmeed in een politiek versnipperd landschap.”

De titel ”Bidden en binden” is een mooie samenvatting van het boek. Op tal van bladzijden blijkt dat Segers een man is die mensen aan zich weet te binden. Onder meer door oprechte belangstelling te tonen.

Veel mensen om hem heen benadrukken dat het gebed voor Segers belangrijk is. Senator Mirjam Bikker, die op nummer 3 van de kandidatenlijst voor de komende verkiezingen staat, stelt: „Je ziet aan hem dat het dienen van de hemelse Vader hem ten diepste drijft. Het gebed is daarbij de drijvende kracht.”

Segers’ dochter Anne zegt: „Ik heb weleens aan hem gevraagd of ze niet beter in Den Haag zouden kunnen wonen, lekker dicht bij de Tweede Kamer. Nee, zei hij toen, ik heb nu ’s ochtends en ’s avonds een uurtje in de trein. Stille tijd met God.”

Boekgegevens

Bidden en binden. Christen in de coalitie, Riekelt Pasterkamp; uitg. KokBoekencentrum; 162 blz.; € 17,99