Het lijkt misschien voorbarig, of zelfs onverantwoord, om nu al plannen te maken voor de zomervakantie, zeker als het om verre bestemmingen gaat die alleen per vliegtuig bereikbaar zijn. Daar staat tegenover dat er vorig jaar voor late beslissers bijna niets meer te vinden was in eigen land.

Wie te lang aarzelt en wacht op weer een volgende persconferentie, vist straks misschien achter het net of betaalt de hoofdprijs.

Wandelen

Zelf heb ik in 1988 voor het laatst in een vliegtuig gezeten voor een verre vakantie, dus mijn vakantieplannen zijn per definitie bescheiden. Ook voor deze zomer hebben we iets geboekt in Duitsland, in een streek waar ik al eens eerder over berichtte en die zo dicht achter Bonn ligt dat je bij de grens het gaspedaal bij wijze van spreken al kunt loslaten.

Het wordt een wandelvakantie waarbij we alle routes gaan doen die de vorige keer zijn blijven liggen. We logeren in een vrijstaand houten huis en hopen elke dag een route tussen de 15 en 23 kilometer te lopen.

Twee jaar geleden waren we voor het eerst in deze streek die zo onbekend is dat ik alleen aan andere mensen kan uitleggen waar we zijn geweest met een landkaart erbij. Je kunt ook zeggen dat we in een dal bij een rivier verblijven dat al honderd jaar over zijn hoogtepunt is als toeristische bestemming.

Gehecht

Toen we er twee jaar geleden aankwamen en de sleutel in ontvangst namen, vroeg de eigenaresse wat we eigenlijk van plan waren die hele week te gaan doen. Wandelen bleek inderdaad de enige optie in dit verder van andere attracties verstoken gebied dus trokken we er elke dag op uit met een geïllustreerde gids uit het huisje. Na zeven dagen was ik daar zo aan gehecht dat ik meteen na thuiskomst online een exemplaar voor mezelf heb besteld.

We gaan dus terug naar dezelfde streek, maar wel naar een ander huisje. Met het huisje van vorige keer was op zich niets mis. Sterker: het was groot genoeg om in te wonen en beschikte over een mooi overdekt terras in de tuin.

Test

Maar het stond schuin tegenover een leegstaand, vervallen hotel waar tijdelijk asielzoekers in waren ondergebracht. Van die mensen hebben we verder geen last gehad, maar ik vond het allemaal iets te symbolisch voor de toestand waarin heel Europa zich om dit moment bevindt.

Een paar dagen nadat we hadden geboekt (zo te zien als eersten, want de agenda was verder nog helemaal groen), werd bekend dat Duitsland alleen nog reizigers toeliet met een negatieve coronatest. Dat zal deze zomer vermoedelijk weer heel anders zijn, al zou het tegen die tijd net zo goed kunnen dat je alleen nog welkom bent met een internationaal erkend inentingsbewijs of coronapaspoort.

In het ergste geval gaat de zomervakantie zelfs helemaal niet door, maar in dat geval hebben we in elk geval genoegen beleefd aan het vooruitzicht en de bijbehorende voorpret.

De auteur is publicist. Voor eerdere columns zie rd.nl/hormann. Reageren? hormann@refdag.nl