Uit onderzoek van de TU Delft blijkt dat vriesdrogen onder meer veel meer energie kost dan cremeren.

Dat staat in vakblad Het Uitvaartwezen, dat maandag is verschenen. De onderzoeksresultaten van de technische universiteit worden pas in januari officieel bekendgemaakt.

De Zweedse biologe S. Wiigh die de methode ontwikkelde, presenteert lyofilisatie, zoals vriesdrogen officieel heet, als ecologisch begraven. Het vriesdrogen is een eerste stap in de uitvaart. Daarna moet het resterende poeder nog worden begraven, gecremeerd of bewaard.

Deskundigen hebben veel vragen. Grafruimer en conservator anatomie H. Kemperman ziet een gevaar in het verspreiden van ziektekiemen zoals tbc en Creutzfeldt-Jakob. Het is namelijk nog niet duidelijk of deze ziektekiemen worden gedood tijdens het proces, aldus de man in het vakblad. Hij voorziet problemen met het opslaan van de gevaarlijke stikstof. Ook is hem onduidelijk of bij ieder lichaam nieuwe stikstof moet worden gebruikt.

Bij vriesdrogen gaat de overledene met een speciale kist in een bad met vloeibare stikstof. Het lichaam wordt broos en door trillingen wordt het verpulverd, waarna het lichaamswater wordt gescheiden van de rest. Het poeder wordt gezeefd om stoffen zoals kwik en chirurgisch staal te verwijderen.

Het poeder kan volgens Wiigh vlak onder het aardoppervlak worden begraven, een boom zal volgens haar goed kunnen groeien op menselijke resten. Verstrooien raden deskundigen af, omdat dieren het zullen opeten. Ook bewaren in een urn is niet ideaal omdat het poeder begint te stinken als er vocht bij komt.

Wiigh verwacht dat in Zweden in het najaar de eerste persoon volgens deze nieuwe methode wordt gevriesdroogd. In Nederland is er belangstelling, maar voordat die in de praktijk kan worden gebracht, moet eerst de Wet op de lijkbezorging worden aangepast.