Fotoboek voor ziekenhuispersoneel Enschede
Het ziekenhuis in Enschede zocht iemand om de coronacrisis binnen zijn muren in beeld te brengen. Fotograaf Jeroen Nieuwhuis (29) ging de uitdaging aan en bevond zich zes dagen in de frontlinie van de strijd tegen het virus.
De Enschedeër mocht in april foto’s maken in het Medisch Spectrum Twente (MST). „We begonnen waar het voor sommige mensen eindigde”, herinnert Nieuwhuis zich. Hij startte zijn fotoproject in het mortuarium.
Wat hebt u precies gedaan?
„Ik ben bij het MST terechtgekomen na een oproep van het ziekenhuis op sociale media. Toen ik daarvan hoorde, heb ik contact opgenomen met de communicatieafdeling. Al pratend ontdekten we dat mijn aanpak goed bij de wensen voor het project paste. Ik houd van spontane beelden en heb vooral mensen gefotografeerd die bezig zijn met werken, zonder dat ze hoefden te poseren.
Eigenlijk draaiden mijn assistenten en ik vooral mee met het ziekenhuispersoneel. Wanneer we een ruimte betraden, vroeg ik meestal eerst uitleg over wat er precies ging gebeuren, zodat ik een beeld kon schetsen in mijn hoofd. Aan de hand daarvan bepaalde ik vervolgens hoe ik het beste foto’s kon maken.”
Wat maakte veel indruk op u?
„Samen met mijn assistenten heb ik het ziekenhuis van receptie tot spoedeisende hulp mogen zien. Het indrukwekkendst vond ik toch wel het helikopterplatform. Daar heb ik meerdere keren foto’s gemaakt en ook mijn mooiste plaatje heb ik daar geschoten.
Eén keer werd er een patiënt vanuit Groningen ingevlogen. Ik vond het heel interessant om te zien hoe soepel en snel dat allemaal ging. Iedereen die op het helikopterdek stond, wist wat hem of haar te doen stond. De patiënt werd op die manier heel efficiënt het ziekenhuis in gebracht.
Mijn assistenten hadden het zwaar op het platform, want zij moesten een flitser vasthouden. Die ving ontzettend veel wind vanwege de draaiende rotorbladen.”
Welke plek in het ziekenhuis vond u het bijzonderst?
„Dat was toch wel het mortuarium; echt een typische plaats met een aparte sfeer. Het is vooral een kille ruimte waar overleden mensen op brancards liggen. Ik vond het ook wel een bijzondere ervaring. En je hoopt dat je familieleden er niet terechtkomen.”
Wat hebt u met de foto’s gedaan?
„Er is een fotoboek samengesteld, waarvoor ik de foto’s heb aangeleverd; de communicatieafdeling van het ziekenhuis heeft voor de ervaringsverhalen gezorgd. Er zijn zo’n 6000 exemplaren gedrukt. Die worden uitgedeeld aan het ziekenhuispersoneel en relaties van het ziekenhuis.”
In de schijnwerpers: rubriek voor opmerkelijk regionaal nieuws
