Het ging in Maastricht om het gebroken onderbeen van een jonge man die een motorongeluk had gehad. Het been kon door de ernst van de breuk niet meer worden gezet. Het bot was zo verbrijzeld, dat na het verwijderen van de splinters een stuk van 15 centimeter lang ontbrak.

Na het maken van een CT-scan werd, op basis van wat daarop te zien was, een ‘3D-frame’ geprint dat in de breuk kon worden geplaatst. In het biologisch afbreekbare implantaat werden bij de onfortuinlijke motorrijder vervolgens stamcellen uit zijn eigen heup ingebracht. Al snel begon er aan het implantaat nieuw botweefsel te groeien.

Doordat het implantaat zelf van biologisch afbreekbaar materiaal is, zal dit na enige tijd verdwijnen en volledig vervangen zijn door botweefsel. De patiënt in kwestie is nog aan het revalideren, maar hij kan alweer 100 meter lopen zonder krukken en pijn.

Zo’n tientallen keren per jaar komt het in Nederland voor dat mensen een dusdanige botbreuk van het onderbeen oplopen dat amputeren vaak nog de enige optie is door de grootte van het ontbrekende stuk bot, aldus het Maastricht UMC+. Soms wordt geprobeerd iets te redden met niet afbreekbare implantaten, maar dat levert vaak zoveel problemen op dat er uiteindelijk toch niks anders opzit dan amputatie.

De nieuwe methode is mogelijk geworden door een samenwerking tussen traumachirurgen van het Maastricht UMC+ en wetenschappers van onderzoeksinstituut MERLN van de Universiteit Maastricht.

Inmiddels is er wel meer met op maat geprinte implantaten gewerkt, maar die waren niet afbreekbaar en werden dus ook niet vervangen door botweefsel. Een tiener en een zestiger bijvoorbeeld, die een dwarslaesie dreigden te krijgen, konden zich vorig jaar dankzij het UMC Utrecht weer vrijelijk bewegen door middel van een op maat geprint, titanium implantaat dat de wervels ondersteunt.