A.D. 2020 was niet ”het jaar van corona”
Een dagblad heeft het karakter van een eendagsvlieg. Toch markeert de verschijning ervan, al of niet via een digitale brievenbus, het rusteloze ritme van dag en nacht. En deze oudejaarsdag duidt nog een andere cyclus aan: die van het oude naar het nieuwe jaar en zelfs van het ene naar het andere decennium.
De tijd glijdt zo gestaag voort dat weinig mensen de jaartelling beleven als een geschenk van God. Dit achterliggende jaar was A.D. 2020, anno Domini, het jaar onzes Heeren. In de volksmond en in de geschiedenisboeken zal het anders heten: ”2020, het jaar van corona”, maar dat is een misvatting. Onze tijden zijn in Gods hand, zegt dichter David in Psalm 31. In een wereld waarin de Bijbel nauwelijks meer gezag heeft dan het sprookjesboek van de gebroeders Grimm, waarin het verschil tussen geslachten vloeibaar is geworden, de zondag amper onderscheiden is van een gewone vrije dag en het menselijk leven aan waarde verliest, kortom, waarin het kwaad zich voordoet als het licht – zelfs daarin zijn er nog steeds waardevolle overblijfselen van de christelijke samenleving van weleer. Eén daarvan is de jaartelling.
Toegegeven, die is haast even onopvallend als het randschrift op de euromunt, de zegenbede in de troonrede of de kerktorens van omgebouwde godshuizen. Toch is de christelijke jaartelling iets om te koesteren. Met enige regelmaat zijn er pogingen ondernomen om die te ontkerstenen, door in een geschiedenisboek niet te melden dat keizer Augustus werd geboren in 63 v.Chr. maar in 63 BCE: ”before common era”, voor gewone tijdrekening. Maar zelfs als dat gangbaar zou worden, blijft het jaartal 63 staan en blijft het 63 jaar vóór de geboorte van Jezus Christus, het grootste kantelpunt in de geschiedenis. Zo verwijst ook het jaartal 2020 naar Hem voor Wie de eeuwen zijn als uren. En als de klokken vannacht luiden, roept dat op tot verbondenheid na zo’n coronajaar, maar het herinnert ook aan het naderende einde van de tijd, de dag waarop Christus verschijnen zal op de wolken en al onze gedachten, woorden en werken zal oordelen.
Deze gedachte relativeert al die nieuwspagina’s van het achterliggende jaar. Op die finale dag van de geschiedenis gaat het bij A.D. 2020 niet om Trump of Biden, niet om Poetin of Xi Jinping, maar om die jongeman die een beker koud water aanreikte aan een van de geringste broeders van Christus. Of om die oude dame die de gevangenis bezocht, het meisje dat haar spaarpot leegde voor een dakloze en de tientallen anderen die zweet afwisten, luiers verschoonden en andere werken van barmhartigheid verrichtten in ziekenhuizen, verzorgings- en verpleeghuizen.
Meer dan genoeg reden voor christenen om steeds de vinger te leggen bij de jaartelling.
