„Jozef nu, haar man, alzo hij rechtvaardig was, en haar niet wilde openbaar te schande maken, was van wil haar heimelijk van zich te laten.”

Jozef was rechtvaardig, dat wil zeggen vreest God en houdt de vroomheid hoog. Hij wil dan ook geen gebruik maken van deze laagheid, dat hij de zonde begraaft en oorzaak is dat het kwaad zo ongestraft blijft. Hij kan daarin niet toestemmen. En toch, aangezien hij ook zijn menselijk gevoel heeft en hij van Maria, die hij ondertrouwd heeft, houdt en zonder twijfel ook uitnemende deugden in haar vond, wordt hij teruggehouden, zodat wij hem in verschrikkelijke moeilijkheden vinden. Enerzijds is zijn slotsom dat het hem niet geoorloofd is het kwaad te verbergen. Anderzijds denkt hij ook: Wat zal het worden als ik dit arme meisje te schande maak en het in de dood voer? Want echtbreuk was in die tijd een halsmisdaad, en dat gold ook voor ondertrouwde meisjes die nog niet in het huwelijk waren getreden: omdat zij trouw beloofd hadden, werden zij ter dood gebracht, evenals gehuwde vrouwen. Welnu, Jozef huivert ervoor terug dat op zijn mededeling dit arme meisje zal sterven. Zo houdt hij dan een middenweg en verkiest zichzelf te verbannen en zich buitenslands terug te trekken en ergens onbekend te zijn en daar zijn handwerk te beoefenen en arm als een vluchteling te leven. Dat doet hij liever dan zijn vrouw te schande maken. Hieruit hebben wij mee te nemen dat wij het kwaad niet moeten verbergen om het te voeden.

Johannes Calvijn,
predikant te Genève

(”Preek over Mattheüs 1:18-21”)