De werken zijn gemaakt door meerdere generaties Surinaamse kunstenaars, in de periode van circa 1910 tot midden jaren 1980. Een tentoonstelling die zo ver terugkijkt in de geschiedenis van de Surinaamse kunst had het museum eigenlijk al veel eerder moeten presenteren, vindt directeur Rein Wolfs. „We hebben nog een lange weg te gaan om de zogenaamde blinde vlekken weg te nemen. Als museum willen we verbreden, meerstemmiger worden. Daar speelt deze tentoonstelling een rol in”, aldus Wolfs.

De expositie is samengesteld met een team van gastcuratoren, onder wie Jessica de Abreu, Mitchell Esajas, Bart Krieger en Ellen de Vries. Aan de hand van thema’s als religie, slavernij, spiritualiteit en het dagelijks leven worden bezoekers op chronologische wijze langs de schilderijen geleid. De verscheidenheid van de werken laten volgens de curatoren zien „dat er geen eenduidige definitie is van Surinaamse schilderkunst, maar dat er toch terugkerende genres en onderwerpen zijn”.

Ook werken van Surinaamse kunstenaars die lange tijd in Amsterdam hebben gewoond komen voorbij, zoals Armand Baag en Quintus Jan Telting. Surinaamse pioniers die een stimulans zijn geweest voor andere kunstenaars krijgen ook aandacht in de tentoonstelling. Zo begint de expositie met De Vlinderkast van de eerste bekende professionele Surinaamse kunstenaar Gerrit Schouten.

Verder herinnert de expositie aan de gedeelde geschiedenis met Nederland. Door de langdurige koloniale overheersing was er bijvoorbeeld gebrek aan kunstonderwijs in Suriname en waren kunstenaars lange tijd aangewezen op Nederland om hun opleiding te vervolgen. Die artistieke beweging tussen de twee landen is in het werk van verschillende kunstschilders in de tentoonstelling terug te zien.

Surinaamse School is vanaf zaterdag 12 december tot en met 31 mei 2021 te zien.