“Het was op een ochtend in juli die net zo normaal begon als elke andere dag”, schrijft Meghan. Na het ontbijten en de honden voeren verschoonde ze haar zoontje Archie toen ze opeens een “scherpe kramp” voelde. “Ik viel op de grond met hem in mijn armen. Ik neuriede een slaapliedje om ons allebei kalm te houden. Het vrolijke deuntje stond in schril contrast met mijn gevoel dat er iets niet klopte. Ik wist, terwijl ik mijn eerstgeboren kind vasthield, dat ik mijn tweede aan het verliezen was.”

“Uren later lag ik in een ziekenhuisbed en hield ik de hand van mijn man vast. Ik voelde de klamheid van zijn handpalm en kuste zijn knokkels, nat van onze tranen”, gaat Meghan verder. “Toen ik naar de muur staarde werden mijn ogen glazig. Ik probeerde mij voor te stellen hoe ik hier ooit weer overheen zou komen.”

Taboe

Meghan beschrijft het verliezen van een kindje als “een ondraaglijk verdriet”. Ze komt er openlijk mee naar buiten omdat het volgens haar te weinig wordt besproken. Gesprekken over een miskraam zijn vaak taboe waardoor er vaak eenzaam wordt gerouwd, stelt ze. “Door pijn te delen zetten we samen de eerste stappen naar genezing.”

Meghan en Harry werden in mei 2019 ouders van Archie. Het gezin woont sinds begin dit jaar in Amerika.