Tijdens de jaarlijkse inspectieronde van het houtwerk, ontdekte ik dat twee boeidelen onder de dakrand zo slecht waren dat ze dienden te worden vervangen. De meeste waren in de loop der jaren al eens vernieuwd, maar deze bevonden zich op een lastig te bereiken plaats die alleen met een hoge ladder te bereiken was.

Na rijp beraad besloot ik deze klus zelf aan te pakken. Uitbesteden is altijd een optie, zeker als de klus om kundigheid en vakmanschap vraagt. Maar dit is meer een cosmetisch dan een constructief karwei. Dus dat moest wel lukken.

Daar komt bij dat ik mezelf behoorlijk tekort vind schieten wanneer ik niet tenminste iets aan onderhoudswerk zelf uitvoer. Zelf doen kan geld besparen, maar daar was het me niet in de eerste plaats om te doen.

En dus beklom ik op een maandagochtend de ladder om met behulp van een hamer en een schroevendraaier de slechte boeidelen los te wrikken. Die bleken echter dusdanig stevig verankerd, dat ik onverrichter zake de ladder afdaalde voor een kop koffie.

Even later herinnerde ik me plotseling de beitel waarmee ik de laatste keer deze klus had aangepakt en de plek waar ik deze had opgeborgen schoot me eveneens te binnen.

Dit stuk gereedschap bleek een stuk bruikbaarder, al is het lastig om veel kracht te zetten wanneer je op een ladder staat. Nadat ik al een keer bijna mijn evenwicht had verloren, daalde ik af met het voornemen om toch maar een aannemer in te schakelen. Zo zat ik aan mijn tweede kop koffie hard na te denken over de vraag welk bedrijf ik hiervoor kon bellen.

Schroeven

Opeens schoot me te binnen dat de vorige eigenaar geen RVS-schroeven had gebruikt –misschien wel omdat die veertig jaar geleden nog niet eens bestonden. Als ik het zachte hout rondom die roestende schroeven nu eens weg zou bikken, zou het misschien makkelijker zijn de plank los te wrikken.

Dus klom ik voor de derde keer naar boven en tikte met een kruiskopschroevendraaier zoveel gaten dat het leek alsof er een dolgeworden specht aan het werk was geweest.

Nadat ik op deze manier de boeidelen succesvol had verwijderd, stuitte ik op twee onwrikbare planken aan de onderzijde. Ze wilden nog geen millimeter wijken. Alsnog zag ik alles in duigen vallen.

Mechanisch

Toen bedacht ik me dat ik het spaanplaat ook vanaf de zijkant te lijf kon gaan met een boormachine en het dikste boortje. Zo verpulverde ik op mechanische wijze het hout, tot ik genoeg houvast had voor mijn beitel.

Op het moment dat u dit leest, zijn de oude boeidelen vervangen door nieuwe cederhouten planken, netjes gekit en afgelakt. Niks bijzonders, want half Nederland is aan het verbouwen geslagen door corona.

Maar in dit verband dient het vooral om te onderstrepen dat een hypotheekvrij huis iets heel anders is dan een onderhoudsvrij huis. En ook dat de menselijke geest veel creatiever blijkt dan je soms denkt. Als je je gedachten maar de vrije loop laat.

Reageren? hormann@refdag.nl



Sociale media

Onze volgers stellen we de vraag: doe je liever alles zelf, of huur je een vakman in?

Facebook



Instagram