CGK-synode neemt besluit inzake NBV
NUNSPEET - De generale synode van de Christelijke Gereformeerde Kerken heeft vrijdag besloten een studiedeputaatschap in te stellen dat „de kerken dient met een gefundeerd voorstel inzake het gebruik van de Nieuwe Bijbelvertaling (NBV) in de kerken.”
Het deputaatschap krijgt de opdracht zich een gefundeerd oordeel te vormen over de bruikbaarheid en betrouwbaarheid van de NBV, door middel van het beoordelen van de vertaalprincipes die aan deze vertaling ten grondslag liggen, enkele „pilot-studies” van verschillende tekstsoorten en van zowel bekende als minder bekende gedeelten, en bestudering van alle ter zake doende literatuur met betrekking tot de NBV.Kerkenraden kunnen een schrijven tegemoetzien met daarin „een aantal doelgerichte vragen.” De synode wil op deze manier inzicht krijgen in de wijze waarop de NBV binnen de kerken ontvangen wordt en hoe deze door de kerken wordt beoordeeld op betrouwbaarheid en bruikbaarheid.
Op grond van de uitkomst van de studie, en „meewegend de reacties van de kerkenraden, alsmede de reacties die vanuit de breedte van de kerken van de gereformeerde gezindte zijn gegeven”, zal het deputaatschap aan de generale synode van 2007 een gefundeerd voorstel doen ten aanzien van het gebruik van de NBV. Kerken wordt verzocht om tot die tijd in de erediensten geen gebruik te maken van de NBV, en hun medewerking aan het onderzoek te verlenen. Kerkenraden krijgen een afzonderlijke brief waarin de achtergronden van het synodebesluit worden beschreven en toegelicht.
Dr. D. Visser uit Broeksterwoude noemde het (compromis)voorstel van de synodale commissie over het gebruik van de NBV in de erediensten „voor de mensen uit het noorden” een te grote stap. „Het feit dat een studiedeputaatschap zich nog drie jaar moet bezinnen op het gebruik van de NBV, wordt niet begrepen door mijn omgeving. Wat ik de synode wil vragen, is toch uit te spreken dat er op zijn minst uitzonderlijke situaties zijn waarin de NBV wél mag worden gebruikt.” De predikant stelde voor de zin in het door de commissie voorgestelde besluit waarin de kerken wordt verzocht „hangende het onderzoek door het deputaatschap in de erediensten geen gebruik te maken van de NBV”, uit te breiden met de woorden „met uitzondering van bijzondere diensten en/of situaties.”
Anderen sloten zich bij hem aan. „Dit voorstel brengt mij in grote moeilijkheden”, zei ds. R. van de Kamp, preses van de particuliere synode van het noorden (die de generale synode had verzocht zich te bezinnen op de vraag of de NBV kan worden vrijgegeven voor het gebruik in de erediensten). „Heeft de synode dan niets geleerd van die dertig jaar spreken over het kerklied?”
„Ik vind het moeilijk om hierop te reageren”, zei de commissierapporteur, ds. M. J. Kater. „Een aantal mensen heeft hun hart gelucht, en daar spreekt nood uit. Maar, broeders, mag ik u tóch vragen ook oog te hebben voor die andere broeders, die grote moeite zouden hebben met een besluit zoals u het voorstelt? Als het erom gaat elkaar te zoeken, dan ligt er nu een voorstel voor een besluit dat breed gedragen kán worden.”
„Zou het niet goed zijn als de synode over deze zaak eerder dan pas over drie jaar weer bijeenkomt?” stelde de preadviseur, dr. H. J. Selderhuis, voor. Ds. Kater ontraadde dit. „Een studiedeputaatschap heeft tijd nodig om zijn opdracht goed te vervullen.” Dr. Visser bleef bij zijn voorstel. Het werd, met zeventien stemmen vóór, verworpen.
Met een ruime meerderheid stemde de synode vervolgens in met het door de commissie geformuleerde voorstel tot besluit. Ds. Van de Kamp verzocht de preses daarop in de acta op te nemen dat hij had tegengestemd. „Ik kan dit besluit niet verdedigen.” Negen andere synodeleden volgden hem hierin.
Synodepreses ds. J. Westerink zei te hopen „dat de genomen beslissing tot zegen mag zijn voor onze kerken. Wij verkeren in heel verschillende situaties. Er zijn hier broeders die geen enkele behoefte hebben aan een nieuwe vertaling. En als ik persoonlijk mag zijn: Daar reken ik mijzelf ook toe. Maar tegelijk zijn er gemeenten en situaties waar op dit punt wel een stuk nood wordt ervaren. Het is goed om als kerk hierin sámen een weg te vinden, al merken wij dat dit steeds moeilijker wordt. Maar met dankbaarheid constateer ik dat we tijdens de besprekingen naar elkaar hebben willen luisteren. Van harte hoop ik dat de Heere Zijn zegen gebiedt over deze beslissing.”
De synode beëindigde vrijdag haar tweede zittingsweek.
