Lachgas is geen handelswaar voor recreatief gebruik
Jongensdromen optekenen uit de monden van een groepje vrienden; veel kranten zijn daar dol op. Zo ook het Algemeen Dagblad dat op 25 mei dit jaar sprak met Luciano en Maarten. Twee gesjeesde studenten en allebei hard op weg om succesvolle ondernemers te worden. Hun handelswaar? Lachgas.
De krant schetste een businessmodel dat –ere wie ere toekomt– zo eenvoudig is als wat. Lachgas valt onder de Warenwet, besliste de Hoge Raad in 2016 en dus is het vrij te verhandelen. Restpartijen zijn dan ook gemakkelijk op te halen, bijvoorbeeld bij handelaren in de horeca of in de voedingsmiddelenindustrie. Zij leveren de ampullen met lachgas (in jargon: food grade lachgas) waarmee bijvoorbeeld de bakker de slagroom uit zijn spuitbus spuit.
Dat gas is vervolgens eenvoudig over te zetten in een ballon en fungeert al inhalerend prima als partydrug waar inmiddels een enorme vraag naar is. „Geen wonder dat de markt inmiddels is overspoeld met goudzoekers”, schetste het AD. „Van lachgaskoeriers, professionele aanbieders op festivals, mensen die op straat ampullen verkopen of met een gastank op hun rug rondlopen, tot cafés en discotheken die een nieuwe inkomstenbron hebben ontdekt.”
Een lucratieve handel, kortom. De vraag is alleen: waarin?
Het eerste Tweede Kamerlid dat wakker werd, was huisarts Marith Volp (PvdA). Nadat het Trimbos Instituut in 2015 was begonnen om het gebruik van lachgas onder jongeren te peilen, sloeg zij alarm. Een op de vijf 17-jarige studenten bleek de troep al in te nemen. Inmiddels wordt er systematischer gemeten en gepeild en zijn de schadelijke neveneffecten beter zichtbaar. Lachgas heeft grote invloed op de rijvaardigheid, ook na eenmalig gebruik kan er al ernstige neurologische schade optreden (bijvoorbeeld bij mensen met een functioneel vitamine B12-tekort) en bij het Nationaal Vergiftigingen Informatiecentrum zijn in de eerste helft van dit jaar al 67 incidentenmeldingen gedaan.
Vele debatten, rapporten en Kamervragen verder gaf VWS-staatssecretaris Paul Blokhuis het afgelopen voorjaar het laatste zetje: hij vroeg de drugsbeoordelingscommissie (CAM) een gevarenanalyse over lachgas op te stellen. Inmiddels is de uitkomst bekend. De waakhond spreekt van substantiële risico’s en vindt het onder de Opiumwet laten vallen van de substantie gerechtvaardigd. Dat is nu ook het stellige voornemen van Blokhuis en zijn ambtsgenoot Ferd Grapperhaus (Justitie). Een wijs besluit.
Dat je als Hoge Raad lachgas (N2O) onderbrengt in de Warenwet, vooruit, maar wegkijken van de problematiek die inmiddels is ontstaan zou onverantwoord zijn. Beschuldigingen als zou deze maatregel betuttelend en bevoogdend zijn, zijn dan ook uit de lucht gegrepen. Zoiets kun je alleen maar uitbrengen als het zicht op de realiteit door je ideologische oogkleppen tijdelijk iets bemoeilijkt is.
