Zo mag ik mij weer verheugen in onze jaarlijkse collegiale burlavond. Een goede traditie die de tand des tijds reeds jaren heeft doorstaan. Aan de randen van het mooie Elspeet turen we vaak over een mistig veldje, verlicht door enige sprankjes maanlicht, in stilte wachtend op het imposante oergeluid van de vibrerende stembanden van een edelhert.

De bronst is weer in het land. Een goed reden om in de bosrijke intimiteit van de Veluwe, gehuld in de mystiek van de avondschemering, ons oor weer te luisteren te leggen. De couleur locale met de fraaie ontluikende herfsttinten completeert het geheel. Wat dat betreft sluit ik me graag aan bij de dorpsdominee van Oene, wijlen ds. J. T. Doornenbal, als hij stelt dat hij in het bezit is van één klein talent: het bezit van zijn twee ogen en het vermogen om het schone in de natuur te zien en daaruit een klein geluk weg te dragen. Toch mooi, zo’n traditie.

Mensen hebben behoefte aan tradities en rituelen. Daar is een onderwijsjaar vol van. De vaste cadans van introductieweek tot diplomeringsavond, onderbroken door rustmomenten en feestdagen, geven het jaar een gestructureerde diversiteit. Die schakeringen maken het boeiend.

Elk seizoen kent zijn vrucht en bloem. Zo ook in de school. Het weer bepaalt de sfeer. Een herfststorm buiten laat binnen de bladeren van onrustig gedrag neerdwarrelen. Een rijke bundel zonnestralen verwarmt het jeugdig temperament. En ieder seizoen draagt een eigen keur aan versnaperingen de school binnen.

Hoe mooi kan het zijn om in zo’n onderwijssetting te werken. Waar in die sferen de studenten leren. Waar arbeidsvreugde en collegialiteit hand in hand gaan, met het ideaal om te werken met en aan jonge mensen. Ode aan mijn school en ode aan het onderwijs. Als er één ding helder is: werken in het onderwijs is zo mooi. Zo zinvol. Zo vreugdevol.

En zo kan ik daaruit een klein gelukje wegdragen. Net als uit de natuur. En uit het creatieve spel met taal. Taal en scheppen zijn nauw verbonden.

Soms is het tijd om de fakkel van het vuur van de traditie weer door te geven, zodat er elders een vonk ontstoken wordt. Vier meesterlijke schrijfjaren zitten erop. Trouwe lezer, bedankt! Ik hoop dat u er een klein gelukje uit heeft weggedragen.