Een andere vraag is of Trump er altijd verstandig aan doet om het hart op de tong te dragen of om zijn invallende gedachten in tweets te vatten. Meer dan eens zijn daardoor politieke tornado’s ontstaan die de nodige schade aanrichten.

Af en toe lijkt hij dat te beseffen en belooft dan zich kalmer te gedragen. Dan is er even twitterstilte. Maar meestal is die van korte duur. Want dan is er weer iets, waardoor hij uitgedaagd wordt –vaak rond het middernachtelijk uur– om toch maar even een reactie te geven waarna zijn stafleden met kromme tenen afwachten wat de gevolgen zullen zijn.

Deze week was er weer zo’n moment. Tegen een journalist die twee dagen met hem mee mocht reizen, zei hij eventueel bereid te zijn om bij de verkiezingscampagne in 2020 informatie van de Russen of de Chinezen aan te nemen die beschadigend is voor zijn politieke rivalen. Dat is nu precies het punt dat speciaal aanklager Mueller in de achterliggende twee jaar onderzocht. Hadden de Russen Trump –al dan niet met zijn medeweten– de verkiezingen van 2016 beïnvloed? Mueller concludeerde dat er wel sprake was geweest van Russische inmenging, maar samenspanning tussen Trump en de vazallen van Poetin viel niet te bewijzen. Kennelijk denkt Trump zich te kunnen veroorloven gewoon te zeggen dat hij niet bijvoorbaat uitsluit de ”vuile informatie” aan te nemen.

Natuurlijk kan men zich verbazen over deze uitspraak van de Amerikaanse president. Tegelijk moet worden bedacht dat ook Hillary Clinton in 2016 gebruik maakte van een ingehuurde Britse ex-spion om van de Russen belastende informatie over Trump te krijgen. Dat vergeten veel Democraten die nu ach en wee roepen over Trump.

Campagnes voor de presidentsverkiezingen vallen doorgaans het best te typeren als vuil spel. Dat was het niet alleen in de strijd tussen Clinton en Trump. Ook bij de verkiezing van eerdere presidenten, zoals Kennedy, Reagan, Clinton en Bush werden wapens uit de politieke munitiekast gehaald die een dodelijke werking hadden. Maar de strijdmethoden worden wel steeds harder.

Het lijkt er op dat veel Amerikanen niet beseffen dat op deze manier in de verkiezingstijd de grenzen van de democratie heel dicht worden genaderd, zo niet overschreden. Binnenlandse politiek naar je hand zetten met de hulp van buitenlandse mogendheden is doorgaans schadelijk voor het landsbelang. Dat maakt het politieke moeras nog omvangrijker. Terwijl juist Trump de verkiezingen inging met de belofte dat hij dat moeras zou droogleggen.