In de jungle van Calais
In de zogeheten Jungle van Calais, waar duizenden vluchtelingen bivakkeren, deelt ze voedselpakketten, schoenen, fruit en dekens uit. De Belgische Ann Lamon, in het dagelijks leven informaticus op de universiteit in Leuven, bekommert zich al jaren om ontheemden in Calais en andere provisorische kampen in Noord-Frankrijk en België. In ”Jungle. Berichten uit transitland”, verhaalt ze over haar werk en geeft ze schrijnende verhalen van migranten door.
In een plastic kerk in de Jungle van Calais maakt Lamon in 2015 een dienst van Eritrese en Ethiopische christenen mee. „God is de enige die ons bijstaat in deze moeilijke tijden. De kerk zo dicht bij ons hebben en samen bidden helpt ons al onze problemen te vergeten”, zegt een vluchteling.
Die problemen zijn groot. Mensen hebben honger en worden meer dan eens slachtoffer van criminele bendes die in het kamp actief zijn. Doel van veel migranten in Calais is het Kanaal over te steken om naar Engeland te gaan. Dat blijkt niet eenvoudig. Intussen worden er in de Jungle baby’s geboren, terwijl er in en rond het kamp ook mensen sterven.
Met andere vrouwen, verenigd in het burgerinitiatief Hoegaarden Schenkt Warmte, probeert Lamon het leed van de vluchtelingen te verzachten. Ze ziet dit als een morele plicht. In haar boek verwerkte ze dagboekfragmenten van haar overgrootmoeder, Gabriëlle Baudot. Op de vlucht vanuit het Belgische Mechelen naar Glascow passeerde zij in 1914 het noorden van Frankrijk. „Ooit zat oorlog ook onze voorouders op de hielen en dwong hen het hazenpad te kiezen.”
Jungle. Berichten uit transitland, Ann Lamon; uitg. Vrijdag, 242 blz.; € 22,50.
