Column (ds. J. Belder): De radicalen
Nederland is boos. Heel boos. Geschokt. Verontwaardigd. Niet over het gestrande pensioenakkoord, een nieuwe misbruikzaak in de sportwereld of over gemaakte klimaatafspraken. Ook niet over het geweld in de oudejaarsnacht. Zelfs niet over een uit de hand gelopen vreugdevuurtje dat bijna heel Den Haag in de as legde. De collectieve woede richt zich tegen het ”homohaatmanifest” dat vrij onverwacht uit de kast kwam. Overgewaaid uit Amerika, hier geland, sloeg het in als een bom.
Opstellers en ondertekenaars –„christenradicalen” (AD)– breken een lans voor een Bijbelse visie op huwelijk, gezin en seksualiteit. Dat is tegen het zere been van progressief Nederland. Vooral het afkeuren van homoseksuele relaties en de transgendergekte. Zelfs de politiek raakte oververhit toen bekend werd dat twee Kamerleden van de „strengchristelijke SGP” (de Volkskrant) tot de ondertekenaars behoorden. Islampartij DENK rook bloed en stoof als een hyena op zijn prooi af. De premier van Nederland werd dringend gevraagd maatregelen te treffen tegen deze „grondwetvertrappende lui” – leuke taalvondst. Ook emancipatieminister Van Engelshoven raakte overstuur en twitterde geschokt van „stappen terug in de tijd.”
Inmiddels deed een Brabantse moeke aangifte tegen Van der Staaij bij het College voor de Mensenrechten. RTL Nieuws vroeg zich hardop af of een Kamerlid dat deze verklaring ondertekent wel thuis hoort in ons parlement. Misschien zouden onze politici –en niet alleen zij– eens kunnen beginnen het document zorgvuldig te lezen. Gewoon lezen wat er staat, zonder op politiek gewin uit te zijn nu de verkiezingen in maart naderen. Behalve het CDA distantieerden ook de EO-voorzitter en de PKN-scriba zich ijlings van de tekst, die overigens niet gemakkelijk leest door de vele ontkenningen. Las men ook nog de toevoeging die een zorgvuldige omgang bepleit met ieder die worstelt met seksuele geaardheid en geslacht?
De woedende reacties waren natuurlijk te voorzien. Vraag is wat je met zo’n document bereikt en wie ermee gediend is.
Bij gebrek aan beter bladerde ik maandagochtend langdurig door allerlei kranten, bladen en Twitterberichten. Op datzelfde moment konden we op Radio 1, in Stand.nl reageren op de stelling: „Ondertekenen van het antihomopamflet is verwerpelijk.” Riekt dit niet naar stemmingmakerij?
Het document werd inmiddels ruim ondertekend. Niet ondertekenen kan als statement gelden. Hij ook? Hij niet? Ik herken me in de strekking, zonder te ondertekenen. Ik herinner me niet gevraagd te zijn, maar de intentie onderschrijven zonder ondertekenen kan ook.
