Dat heeft CDA-staatssecretaris Van Gennip (Economische Zaken) dinsdag in een brief aan de Tweede Kamer gemeld. Gistermiddag nam ze in Arnhem een verslag in ontvangst dat de aanpak van knelpunten in de horecaregelgeving beschrijft.

Uit de voortgangsrapportage die Van Gennip naar de Kamer heeft gestuurd, blijkt dat er zelden sprake is van pure tegenstrijdigheid van regels. Meestal gaat het om de precieze interpretatie door gemeentelijke diensten en inspecties. Het gaat vooral mis als verschillende overheidsinstanties op verschillende momenten verschillende regels toepassen.

Van de bijna 800 gemelde tegenstrijdigheden, moeten er nog 94 opgelost worden. Met de hulp van alle betrokken partijen moet dat lukken, aldus Van Gennip.

De acties vloeien voort uit het convenant Aanpak Tegenstrijdige Regels, dat zes ministeries en twee werkgeversorganisaties een aantal maanden geleden hebben gesloten. Dat moet een eind maken aan strijdige regels en eisen, waarvan vooral ondernemingen in het midden- en kleinbedrijf last hebben.

Bij het Meldpunt Strijdige Regels kwamen deze zomer 800 klachten binnen. De helft daarvan ging over strijdigheden in de toepassing van regelgeving. Enkele voorbeelden uit de mond van de ondernemers: „De Arbo-inspectie vraagt verwijdering van drempels zodat lasten per steekwagen en dergelijke vervoerd kunnen worden, terwijl de keuringsdienst stenen dorpels tussen de keuken en andere ruimtes eist in verband met schoonmaken.” „De Arbeidsinspectie zegt dat een vloeistofdichte vloer met water gereinigd moet worden om het stof voor werknemers te beperken, Milieu-inspectie zegt dat dat droog moet gebeuren en opgeveegd moet worden om milieuvervuiling te voorkomen.”

De andere helft van de binnengekomen klachten betreft administratieve lasten en „onlogische” regels en regels die inhoudelijk tegenstrijdig zijn. Enkele voorbeelden: „Mijn irritatie betreft de kilometerregistratie. Voor ieder wissewasje moet je pen en papier pakken om te zien wat er nu zakelijk of privé is gereden. Het kost minimaal twintig minuten per dag om de zaakjes goed op papier te krijgen. Als je dit om gaat rekenen naar (niet betaalde) tijd op jaarbasis, is de kosten-batenverhouding waarschijnlijk belachelijk.” „Venstertijden zijn door gemeenten vastgestelde tijden waarbinnen supermarkten bevoorraad mogen worden. Op de drukste momenten van de dag -de spits- worden leden van het Centraal Bureau Levensmiddelenhandel gedwongen hun vrachtwagens de weg op te sturen om de supermarkten te bevoorraden. Dit leidt tot extra verkeerschaos op de Nederlandse wegen en een extra kostenpost voor het bedrijfsleven.”