De New Horizons is in 2006 gelanceerd. Dinsdagochtend kwam hij tot op ongeveer 3500 kilometer afstand van de asteroïde. Daarbij had de sonde een snelheid van zo’n 52.000 kilometer per uur. Aan boord zijn zeven instrumenten. Die moeten wetenschappers onder meer leren waaruit Ultima Thule bestaat, omdat dat iets kan vertellen over onze eigen planeet.

Uit de eerste beelden lijkt het of Ultima Thule eruitziet als een kegel van 32 kilometer lang en 16 kilometer breed. Maar het zou ook kunnen dat het eigenlijk twee objecten zijn, die op korte afstand om elkaar heen draaien.

Het eerste doel van de missie was Pluto. In juli 2015 vloog de New Horizons langs die dwergplaneet. Daar ontdekte hij kilometershoge bergketens en aanwijzingen voor een ondergrondse oceaan. Na het bezoek aan Pluto was de New Horizons nog in zo’n goede staat, dat de vluchtleiding besloot de reis te verlengen met een extra bestemming. Dat werd Ultima Thule, ongeveer 1,5 miljard kilometer verderop.

Als de sonde blijft werken, wil de vluchtleiding over een paar jaar weer langs een ruimterots scheren, nog verder weg. Die bestemming is nog niet geselecteerd. Rond 2047 bereikt de New Horizons de rand van ons zonnestelsel, maar dan werkt hij waarschijnlijk niet meer. Aan boord van de sonde is ook de as van de man die in 1930 Pluto heeft ontdekt, sterrenkundige Clyde Tombaugh (1906-1997).

De naam van de asteroïde, Ultima Thule, komt van de oude Grieken en Romeinen. Voor hen was Thule een mythisch eiland in het hoge noorden. Ultima Thule, wat ‘voorbij Thule’ betekent, geeft aan dat de sonde „voorbij de grenzen van de bekende wereld” gaat, aldus de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA.