„Ik heb de afgelopen maanden verschillende mails en sms’jes verstuurd om met mijn ex-partner om de tafel te komen. Ook krijgt mijn dochter een kaartje van mij voor haar verjaardag. Helaas heeft dit niet geresulteerd in contact.”

Pieter is niet de enige vader die zijn kinderen na de scheiding niet meer ziet. Vorige week bleek uit onderzoek van het CBS dat 20 procent van de kinderen die een scheiding meemaakten, geen contact meer heeft met de vader.

Zijn dochter was zes maanden oud toen hij zich van zijn vrouw liet scheiden. „Er waren grote problemen waardoor de situatie in huis onhoudbaar was. Ik heb ervoor gekozen te scheiden omdat dit naar mijn inzicht beter was voor alle betrokkenen, en vooral voor ons dochtertje.”

Na de scheiding begon het juridische circus. De rechter deed vier verschillende uitspraken, onder andere over ouderschapsplannen en omgangsregelingen. „In elk van deze uitspraken is vastgelegd dat ik mijn dochter elke week mag zien”, vertelt Pieter. „Mijn ex-partner was het hier niet mee eens en heeft dit veelvuldig geblokkeerd, tegen adviezen van Veilig Thuis, Jeugdbescherming Gelderland en kinderrechters in.”

De situatie duurt voort tot februari 2017. Dan is Pieter het zat en besluit hij een stap terug te doen. „Voor de rust van mijn dochtertje en om te voorkomen dat ze later in een loyaliteitsconflict zou komen tussen haar moeder en mij.” Hij geeft aan „moegestreden” te zijn van de situatie waarin Jeugdzorg, Veilig Thuis, Jeugdbescherming Gelderland en de politie niet ingrijpen wanneer dat volgens hem wel zou moeten.

Het gemis van zijn dochter houdt Pieter dagelijks bezig. „Ik voel me elke dag vanbinnen verscheurd worden. Mijn eigen dochtertje, van wie ik zielsveel houd, zie ik niet opgroeien, niet lachen en huilen. Ik kan haar niet troosten als ze verdrietig is. Het voelt alsof er een essentieel stuk van mijn lichaam is afgescheurd.”

Op dit moment volgt Pieter een studie contextuele therapie. Hij is net begonnen aan een scriptie over hoe een vader toch nog vader kan zijn zonder dat hij het mag zijn.

Alimentatie

Ondanks dat de situatie volgens hem nu „uitzichtsloos” is, blijft Pieter hopen op een goede afloop. „Als mijn dochter ouder is, zal ze zelf op onderzoek uitgaan. Ze komt er dan ook achter dat ik de keuze heb gemaakt om niet verder juridisch te procederen. Ik hoop dat ze dan zelfstandig haar keuze maakt.”

Dus bewaart Pieter de alimentatie –die zijn ex-vrouw steevast terugstort– op een aparte rekening. Hij heeft nog meer spaarrekeningen voor zijn dochter. Zodat er genoeg geld is als ze later een opleiding wil volgen. „Ik spaar voor haar toekomst. Net als andere ouders dat doen voor hun kinderen.”