Dat blijkt uit onderzoek van dr. Todor Krastev waarop hij onlangs promoveerde aan Maastricht University. Krastev is verbonden aan de afdeling plastische chirurgie van het Maastricht UMC+.

Het gebruik van eigen vetweefsel bij borstreconstructies is sterk in opkomst als behandeling na borstkanker. Een van de methoden is lipofilling. Hierbij wordt gebruikgemaakt van lichaamseigen vet dat met behulp van liposuctie is verkregen. Het vetweefsel is afkomstig van andere plaatsen in het lichaam waar voldoende vetcellen zitten. Ze worden tijdens een chirurgische ingreep verplaatst naar de geopereerde borst die na verwijdering van een tumor moet worden opgevuld.

De methode is niet alleen bruikbaar bij een gedeeltelijke borstoperatie, maar in principe ook na een totale amputatie van de borst. Dit laatste wordt momenteel onderzocht in een nieuwe studie, de zogeheten Breast-studie (zie ”Nieuwe vergelijkende studie”). Doordat er geen lichaamsvreemd materiaal aan te pas komt, zoals een siliconenimplantaat, is er geen risico op ontstekingen, lekkage of de noodzaak om implantaten te vervangen. „Dit maakt de ingreep minder belastend voor de patiënt”, aldus Krastev.

Oncologisch veilig

De Maastrichtse onderzoeker heeft alle gepubliceerde onderzoeken over lipofilling bij borstreconstructie van de afgelopen dertig jaar vergeleken om te zien of er sprake is van het opnieuw optreden van kanker. Liposuctievet dat wordt verplaatst in het lichaam bevat hoge concentraties stamcellen, die de kracht hebben om andere cellen te herstellen. Gevreesd werd dat achtergebleven tumorcellen ook konden worden geactiveerd door de reconstructiemethode.

„Daarom waren plastisch chirurgen in Nederland tot dusver terughoudend bij het hanteren van deze techniek. We zien echter geen verhoogd risico op terugkeer van de tumor”, zegt Krastev op basis van zijn onderzoek, waarvan de resultaten recent werden gepubliceerd in het wetenschappelijk tijdschrift British Journal of Surgery.

Honderd studies

De Maastrichtse onderzoeker vergeleek bijna 100 eerdere studies naar de oncologische veiligheid van lipofilling, waarbij 4292 patiënten waren betrokken. De studie van Krastev is uniek. Niet eerder werd dit soort onderzoek op deze schaal uitgevoerd.

De resultaten van de studie zijn belangrijk voor patiënten. Lipofilling wordt als behandelmethode bij borstreconstructies steeds vaker toegepast, onder andere vanwege een kortere herstelperiode en weinig bijwerkingen.

In Nederland wordt de behandeling nog niet volledig vergoed. Sinds 2016 krijgen vrouwen die een borstsparende operatie hebben ondergaan en daardoor gedeeltelijke vormafwijkingen aan de borst hebben of vrouwen die wegens borstkanker een gedeeltelijke borstamputatie hebben ondergaan, slechts een beperkte vergoeding. Dit geldt echter alleen onder bepaalde voorwaarden.

Prof. dr. Rene van der Hulst van het Maastricht UMC+, die ook meewerkte aan de publicatie in het Britse medische tijdschrift, is blij met de uitkomst van de studie van Krastev. „Dit onderzoek vormt een belangrijke bijdrage aan de al omvangrijke gegevens die laten zien dat lipofilling een veilige reconstructiemethode is. Hiermee zetten we een positieve stap in de richting van volledige vergoeding vanuit het basispakket.”

Nieuwe vergelijkende studie

In het kader van de Breast trial, een nog lopende studie in het MUMC+, wordt bij zo’n 200 vrouwen met de diagnose borstkanker en bij vrouwen waarbij een borst volledig is verwijderd, onderzocht wat de kwaliteit van leven is na een totale borstreconstructie met eigen vetweefsel dan wel met een siliconenimplantaat. Aan de studie kunnen nog zo’n vijftig vrouwen meedoen, zegt Sander Schop, coördinerend onderzoeker. Vrouwen die overwegen aan de studie deel te nemen, kunnen terecht op de website thebreasttrial.com.