Restauranthoudster Ella Idelchik denkt bij het horen van Nederland –of Holland, zoals de Israëliërs ons land doorgaans noemen– aan „Amsterdam, aan grachten, kaas en niet te vergeten coffeeshops.” Op de fiets rijden in Nederland blijft een bijzondere ervaring, en „de tulpen in geel, roze en paars waren prachtig.”

Baruch Keller, lijstenmaker voor musea en kunstliefhebbers in het algemeen, zegt dat Nederland de beste kaas ter wereld heeft. Verder vindt hij Nederlanders de beste niet-Joden die sinds de zestiende eeuw de Joden hielpen. „Nederlanders zijn intelligent”, zegt hij. „De Nederlandse marine is van hoge kwaliteit en geldt als de beste in Europa.” Keller prijst onze mariniers „als zeer goed getraind.”

Olie-embargo

Hij herinnert zich verder dat toen Arabische landen in 1973 een olie-embargo begonnen tegen Nederland, de handel tussen Nederland en Israël bleef voortbestaan. Toen iemand een film maakte met kritiek op hoe moslims hun vrouw behandelden, werd de filmmaker vermoord (bedoeld is Theo van Gogh, die de film ”Submission” produceerde en op 2 november 2004 werd vermoord door een radicale moslim, AM). „Vervolgens concludeerden Nederlanders niet: misschien moeten we wat inbinden en minder kritisch over de islam worden.”

Leon Hufnagel, een immigrant uit Australië en inmiddels gepensioneerd, zegt dat Nederlanders aardig zijn en sommigen zelfs „zeer aardig.” „Ik heb Nederlanders onder mijn vrienden. Mijn chef in Australië was een immigrant uit jullie land. Hij was mijn beste kameraad. Hij belde eens toen hij in Nederland was om zijn moeder te bezoeken en zei: „Morgen ben ik terug en kom ik bij je langs.” Hij logeerde hier tien dagen.

Toen we drie maanden op vakantie waren in Europa deden we ook Nederland aan. Ik vond het leuk daar. Op elke vraag die je stelt kunnen Nederlanders in het Engels een antwoord geven. Ze spreken die taal zelfs heel goed. In Parijs spreken ze ook Engels, maar ze weigeren het te spreken. Dat maakt het voor mij een stuk lastiger.” Wat Nederlanders tegen hem zeiden was ook waardevol, weet hij nog. „De informatie die ze gaven klopte precies. Ze adviseerden me bijvoorbeeld om mijn voet op mijn bagage te houden, „anders kan iemand er zo mee weglopen.”

Hufnagel herinnert zich de nauwe straten in Amsterdam. „Net als in de Oude Stad van Jeruzalem.” Hij zag dat er kranen aan te pas moesten komen om meubilair in de huizen te zetten. In andere landen zijn straten een stuk breder.

Nasmaak

Varda Sharkansky, in 1946 geboren in wat toen nog Palestina heette, zegt dat Israëliërs vele jaren dachten dat Nederlanders heel veel hebben gedaan om Joden in de Tweede Wereldoorlog te helpen. „De laatste jaren horen we steeds vaker dat er ook veel Nederlanders met de Duitsers collaboreerden. Dat geeft een bittere nasmaak. Vooral omdat mijn oom destijds vanuit Duitsland naar Nederland vlucht- te. Daarvandaan werd hij naar Ausch- witz gedeporteerd, waar hij werd vermoord.”

Ook Sharkansky heeft Nederlanders als „heel vriendelijke mensen” ervaren tijdens een verblijf van een week. „We hebben er door het land gefietst en daarvan genoten! Kortom: enkel goede ervaringen met jullie Nederlanders.”

zomerserie Met andere ogen

Hoe kijken buitenlanders tegen Nederland aan? Soms met verrassend andere ogen. In een zevendelige serie geven buitenlanders hun mening over ons land. Deel 6: Israël.