In leren had ik helemaal geen zin toen ik nog op school zat. De mulo heb ik niet afgemaakt. Van mijn vader moest ik maar gaan werken. Hij kende iemand bij de Nederlandsche Middenstands Bank in Terneuzen. Op 16 april 1968 kwam ik in dienst voor een salaris van 2160 gulden per jaar. Met studie in de avonduren heb ik onder andere mijn diploma bedrijfseconomie gehaald.

Als jongste bediende van 15 jaar deed ik van alles, bijvoorbeeld premies innen voor verzekeringen. Met een tasje vol kwitanties stapte ik op de fiets om langs klanten te gaan.

In de loop de van de jaren heb ik mij richting kredietadministratie ontwikkeld. Ik ben nu medewerker riskmanagement en controleer de waarborgen en zekerheden die de bank vraagt van een bedrijf of privépersoon als die geld wil lenen. Ik ben best perfectionistisch. Alle stukken in het dossier van een kredietaanvraag wil ik op orde hebben: akten, verpandingen, enzovoorts. Het geld komt pas als alles is ondertekend. Een vergissing van de bank uitzoeken, is een klus die ook wel aan mij is besteed.

Heel wat reorganisaties heb ik meegemaakt. Die hebben veel impact gehad. Sommige collega’s moesten vertrekken, wat overigens niet aan hun persoon lag. Ik mag dan nu de 50 jaar hebben gehaald bij de bank, voor hetzelfde geld was ik er ook uit gegaan.

Reorganisaties

Met reorganisaties bleef het maar aan de gang. Een paar keer werd ik overgeplaatst naar andere locaties. Op een gegeven moment zou ik naar Rotterdam moeten. Uiteindelijk kon ik –gelukkig– in Amsterdam terecht, dat was dichter bij huis. Tot nu toe ben ik daar blijven werken. Wie in de bankenwereld werkt, moet flexibel zijn.

Wat er ook gebeurt, een goede samenwerking met collega’s staat voorop. Als de communicatie tussen collega’s in het team niet goed loopt, dan bederft dat veel. In mijn huidige team hebben we een goede sfeer. We bespreken iedere dag wat er speelt. Het is prettig om van elkaar te weten waarmee we bezig zijn. Vroeger werkte iedereen op een eilandje.

Een ander verschil, om maar wat te noemen, is de begeleiding van nieuwe medewerkers. Als ik een nieuweling inwerkte, liet ik diegene eerst met mij meekijken en gaf ik veel uitleg. Tegenwoordig laat men ze veel meer zwemmen. Tijd om voldoende aandacht te geven is er amper.

Wat ik graag aan de jonge generatie meegeef is: doe je werk gewoon goed en maak het niet te gek. Ik krijg e-mails van collega’s zelfs nog om elf uur ’s avonds of om één uur ’s nachts. Ik weet dat de werkdruk hoog is, maar zo lang nog doorwerken vind ik eigenlijk niet kunnen. Al kan het ook aan je persoonlijkheid of thuissituatie liggen of je werkdruk goed aankunt.

Eigenlijk ga ik altijd met plezier naar mijn werk. Ik ben trots op mijn werkgever. Bijzondere verhalen weet ik niet echt te noemen. Ik kan zeggen dat ik een harde werker ben, maar ben niet luidruchtig. Het is dat mijn dochter mij voor dit interview heeft opgegeven, want ik sta niet snel vooraan om wat te vertellen.

Bonnetje

De administratie thuis is ook netjes op orde. Al bewaar ik heus niet ieder bonnetje, ik houd graag overzicht. Betaal je niet op tijd of raak je rekeningen kwijt, dan kunnen schulden flink oplopen.

Mijn werk en collega’s zal ik missen als ik straks gepensioneerd ben. Maar ik denk niet dat ik in een gat val. Mijn vrouw en ik wonen sinds kort dichter bij kinderen en kleinkinderen en we gaan straks de omgeving op de fiets verkennen. De cursus die de bank aanbiedt ter begeleiding, zal ik niet nodig hebben.

Ook bezield werker? Mail naar econ@refdag.nl

Loopbaan Dick van ’t Hof

Dick van ’t Hof groeide op in Terneuzen. Hij volgde drie jaar middelbaar onderwijs aan de mulo –vergelijkbaar met het vmbo– maar rondde deze niet af. In 1968 begon hij als medewerker financiële administratie bij de Nederlandsche Middenstandsbank in Terneuzen, voorloper van de ING Bank. Hij vervulde bij de bank verschillende func- ties van administratieve en juridische aard, vanaf 1980 op het gebied van kredietverlening. Zijn huidige functie is medewerker riskmanagement. Op 1 juli hoopt hij met pensioen te gaan. Van ’t Hof is gehuwd en heeft drie kinderen en negen kleinkinderen. Hij woont in Meteren.