„Mijn eerste herinnering aan de SGP is een heel bijzondere. Dat was in 1987 toen ik net in de Provinciale Staten van Zeeland zat. Onze RPF/GPV-fractie vergaderde samen met die van de SGP. Ik vroeg toen of een SGP’er de vergadering wilde besluiten. Met zachte stem antwoordde hij: „Ik zal het proberen.” Dat was al bijzonder, maar kennelijk gebruikelijk in zijn kring. Een andere keer vergaderden we weer samen en toen had de SGP de leiding. En toen werd mij gevraagd of ik wilde eindigen met gebed. Ik antwoordde: „Dat wil ik graag doen, voorzitter.” Maar kennelijk was dat een verkeerd antwoord, want hij vroeg mij daarna nooit meer om de gezamenlijke fractievergadering te eindigen met gebed.

Tijdens mijn periode als Tweede Kamerlid had ik ook bijzondere ervaringen met de partij. Toen ik in 1994 op het Binnenhof aantrad, heb ik SGP en GPV gevraagd om meer samenwerking. Die kwam er ook. We spraken op een gegeven moment zelfs namens elkaar tijdens begrotingsbehandelingen. Daaraan kwam in 2002 abrupt een eind toen Tineke Huizinga namen de RPF in de Kamer kwam.

Een bijzondere ervaring had ik ook tijdens de behandeling van een wetsvoorstel over koopzondagen. We hadden een amendement ingediend om het aantal te verminderen van 52 naar 12. De SGP zou in eerste instantie voor stemmen, maar toen het puntje bij het paaltje kwam, stemde ze toch tegen. Dat was netjes gezegd niet netjes.

Onder Van der Staaij heeft de SGP een heel andere houding aangenomen. Je kunt nu bij wijze van spreken het programma Jinek niet aanzetten of Van der Staaij zit er. In mijn tijd kwamen SGP’ers alleen op televisie als de cameraploegen de mannenbroeders ‘toevallig’ tegenkwamen in de wandelgangen.

Die verandering heb ik ook gezien bij het thema godsdienstvrijheid. Daarover spreekt de SGP nu ook vrijmoediger dan in mijn tijd.

Op het gebied van duurzaamheid is de verschuiving nog gaande. Je ziet dat de partij langzamerhand een groener imago wil. Dat vind ik positief. De zorg voor de schepping moet ieder christen ter harte gaan.

Als het gaat om de positie van de vrouw zie ik nog een worsteling. Dat bleek bijvoorbeeld toen Paula Schot was gekozen tot SGP-lijsttrekker in Amsterdam. Het partijbestuur wilde haar niet feliciteren, maar de Tweede Kamerfractie wel. Mijn voorspelling is dat er over dertig jaar vrouwelijke Tweede Kamerleden voor de SGP zijn.

Of dan ook ChristenUnie en SGP één partij zullen vormen? Poeh, ik denk van niet. Dat zal niet lukken. Als er bij de ChristenUnie een band op het podium staat en gospelmuziek ten gehore brengt en bij de SGP de psalmen op hele noten worden gezongen, dat kun je niet bij elkaar brengen. Dat moet je ook niet willen. Beter is het om in de verschillende volksvertegenwoordigende organen goed samen te werken. Tegen de SGP zou ik willen zeggen: Ga zo door!”