„Hoewel ik een studie theologie afrondde, heb ik nooit de intentie gehad om predikant te worden. Waarschijnlijk ben ik daar een iets te vrije jongen voor.

Eerst heb ik ruim dertien jaar in de autobranche gewerkt. Daarna ben ik evangelist geworden bij de IZB. Mooi werk, dat zeker. Na vijf jaar liep mijn contract af en ben ik bij de Gereformeerde Zendingsbond (GZB) terechtgekomen als zendingswerker voor Kenia. In dit prachtige land heb ik zes jaar gewoond, ondergedompeld in de cultuur daar.

Die zes jaar zijn te kort om een Afrikaans mens te leren begrijpen, maar lang genoeg om te ontdekken dat christenen daar een bijzondere basishouding hebben waar wij veel van kunnen leren.

Zo staan de mensen daar open voor het bovennatuurlijke. Ze leven dichter bij de dood. Een van mijn collega’s daar verloor een dochter van zeventien toen wij al weer terug waren in Nederland. Dan voel je het verdriet en de pijn mee. Maar in de mailwisseling klonk zóveel vertrouwen door. „God heeft iets anders voor haar bestemd. Wij hebben haar lief, maar God heeft haar meer lief.”

Ook het Bijbellezen is een wezenlijk onderdeel van het leven, dat zit sommige Kenianen als het ware in het bloed. Dat in tegenstelling tot veel Nederlandse christenen, die de Bijbel slechts lezen uit gewoonte of omdat het nu eenmaal moet.

Gaskachel

Kenianen hebben mij ook geleerd wat puurheid, eenvoud en soberheid is. Dat hebben we als gezin mee teruggenomen. Toen we hier in Barneveld kwamen wonen, hebben we niets aan het huis gedaan. Alles is nog precies zoals toen we er in kwamen. Ja, de gaskachel en de kleuren zijn misschien wat gedateerd, maar het is allemaal nog goed.

Er zijn mensen die hun huis helemaal áf willen hebben. Dat kunnen wij niet meer. Voor ons trouwen spaarde mijn vrouw servies van Wedgwood, maar ook dat is door Kenia veranderd. We gingen de borden en schaaltjes gewoon gebruiken en het werd niet meer aangevuld als er iets sneuvelde.

Na onze Kenia-tijd heb ik een tijdje bij Kom over en Help in Nijkerk gewerkt, maar het bureauwerk gaf me niet voldoende voldoening. In 2011 ben ik kerkelijk werker in de hervormde gemeente van Barneveld geworden.

Sinds die tijd ga ik elk jaar met een groep Nederlanders naar Kenia. Daar bouwen we kerken. Niet zoals in Nederland hoor. Als het maar een stevig dak heeft, is het al een kerk. Ik leef een halfjaar naar zo’n reis toe en kan er weer een halfjaar op teren. In de zomer hoop ik weer te gaan met een groep jongeren.

De spontaniteit van Kenianen vind ik ook zo mooi. Als je daar zegt dat je christen bent, vragen ze gelijk: „Born again?” Ze prikken door naar de kern: ben je wedergeboren of niet? Ook zo’n les voor ons als Nederlandse christenen, van wie er zijn die het genoeg vinden om in naam christen te zijn.

Pro Deo

Nu werk ik dus als kerkelijke werker hier in Barneveld en als missionair werker in de hervormde gemeenten van Bussum en Westbroek. Dat kost me 34 uur per week. Zo heb ik tijd voor werk dat ik pro Deo doe: Bijbelcursussen en (huwelijks)catechese, maar ook het organiseren van de reizen naar Kenia.

In de loop der jaren hebben we met elkaar al zestig kerken gebouwd in Kenia. Mijn doel is om de zeventig te halen. Dat vind ik een mooie verwijzing naar de zeventig palmbomen in Elim, waar het volk van Israël mocht uitrusten in de woestijn. Of ik ooit terug ga naar Kenia? Alleen als God het wil. Want alleen dan kan ik er tot zegen zijn.”

Ook bezield werker? Stuur een mail naar econ@refdag.nl.

Loopbaan Anton Verstoep

Anton Verstoep wordt in 1961 in Polsbroek geboren. Van 1978 tot 1992 werkt hij in de autobranche. Na zijn theologieopleiding wordt hij evangelist bij de IZB. Tussen 1998 en 2004 verblijft hij met zijn gezin in Kenia als zendingswerker. In 2009 haalt Verstoep zijn masters theologie aan de VU in Amsterdam. Na een korte periode als medewerker bij Kom over en Help is hij in verschillende hervormde gemeenten actief als missionair en kerkelijk werker, sinds 2011 in Barneveld. In 2015 komt Bussum erbij, in 2016 de gemeente van Westbroek en omstreken. Verstoep is gehuwd en vader van vier kinderen.