Het gebeurt dan ook zelden dat ik niet met een paar van die zwerfkeitjes in m’n zak thuiskom. Ik verzamel ze al jaren en heb er kleine en grote hopen van in en om het huis liggen.

Niet alleen de vorm is bij iedere steen anders, maar ook de kleuren variëren enorm. Als ik zo’n zwerfkei aantref die doormidden is gebroken, wordt mijn nieuwsgierigheid gewekt. Ik wil te weten komen wat de samenstelling van zo’n keitje is.

Ik verdiep mij in deze materie door op zoek te gaan naar wat hierover bekend is. Als je dan in de uitleg leest dat deze zwerfkeien hier tijdens de ijstijd vanuit Scandinavië als afbraakmateriaal van gebergten zijn meegevoerd door rivieren en gletsjers, zal het je des te meer verbazen hoe wonderlijk en onbevattelijk de schepping zich aan ons voordoet. Daardoor wordt zo’n zwerfkeitje in mijn hand ineens heel bijzonder.