„Kwam tot Hem een vrouw, hebbende een albasten fles met zeer kostelijke zalf, en goot ze uit op Zijn hoofd, daar Hij aan tafel zat.”

Maria had bij de opwekking van haar broeder Lazarus in Jezus de heerlijkheid van God gezien. Daarom wil ze Hem nu ook eren en verheerlijken. Zij wil de liefde van haar Meester beantwoorden. Daarom brengt zij het beste wat ze heeft.

De gelovige is Jezus dierbaar. Daarom zegt de Schrift (1 Petrus 2:7): „U dan, die gelooft, is Hij dierbaar.” Voor diegenen is geheel de wereld niets meer waard. Zij achten, zoals Paulus, al wat van de wereld is, schade en drek te zijn.

De zalf die Maria bracht, was rein en onvervalst. Maar zo rein en onvervalst deze kostelijke nardus was, zo rein en oprecht was ook haar hart. En zo’n hart ziet Jezus met welgevallen aan. Daarom laat Zich die grote Hartenkenner deze zalving welgevallen. Het hart van Maria was door het geloof in Jezus gereinigd. Zij had de Heiland boven alles hartelijk lief. Zij was in het begin reeds met de olie van de Heilige Geest gezalfd. Haar hart was reeds vol liefde tot Jezus. Daarvan moest zij ook getuigenis geven, hoeveel dit alles ook mocht kosten.

David Bruinings, predikant te Amsterdam (”Leerredenen, 1751)