„Kwam tot Hem een vrouw, hebbende een albasten fles met zeer kostelijke zalf, en goot ze uit op Zijn hoofd.”

De natuurlijke mens kan de verborgenheid van het kruis van Christus niet bevatten. Ieder wil iets hebben wat het verstand streelt. Mensen doen net als de valse apostelen die, toen zij de ergernis van het kruiswoord wilden wegnemen, probeerden het met menselijke woorden aangenaam te maken. Maar daardoor werd het kruis van Christus juist krachteloos gemaakt. Paulus zegt: Het kruis moet zowel voor de ongelovigen een reuk des doods zijn, als voor de gelovigen een reuk des levens. Want voor een gelovig zondaar die eenmaal zal zalig worden, is het woord van het kruis een kracht van God tot het eeuwige leven. Het is het enige middel waardoor de werken van de duivel verbroken kunnen worden. Daarom lezen wij ook dat, toen Petrus dit voor het eerst bepreekte, er op één dag drieduizend zielen tot God werden bekeerd. De prediking van dit woord ontneemt de zondaar alle eigen roem en gerechtigheid en verklaart de gehele wereld voor God verdoemelijk. Geen enkele ziel kan behouden worden, dan alleen door de dood van de Zoon van God.

David Bruinings, predikant te Amsterdam

(”Leerredenen”, 1751)