Hoogwater vaak een drama voor de dieren
Het hoogwater krijgt alle aandacht, deze. De ophef laat zien dat we weinig meer gewend zijn. De kleine mens tegenover bruisende wateren, razende stormen, snijdende kou en felle sneeuwjachten – dat kennen we nauwelijks meer. Als het water maar een beetje stijgt, zijn we al in rep en roer.
Toch zit er aan dat hoogwater een dramatische kant die niet de mens, maar de dieren geldt. Zij moesten het stijgende water zien te ontvluchten en op een steeds kleiner wordend stukje droge grond hun toevlucht zoeken. Ik zag muizen tijdens die vlucht massaal ten prooi vallen aan reigers, kraaien en buizerds. Hun onderaardse verblijven liepen onder water, dus ze waren overgeleverd aan het hongerig gevogelte. Op kleine stukjes land zag ik hazen massaal samenscholen, terwijl het hoogste peil nog lang niet bereikt was. Ongetwijfeld zijn er veel dieren omgekomen.
Toch is dat dynamiek die de natuur eigen is. Dat we daar niet meer aan gewend zijn, realiseerde ik me toen ik met een ongemakkelijk gevoel toekeek hoe een uitgeputte haas probeerde door het water, langs een hek, droge grond te bereiken. Als ik Germaan was geweest, had ik er wellicht net zo naar gekeken als de reigers en de kraaien naar de muizen. Maar ik ben geen Germaan. Dus ik was blij toen de haas alsnog met grote sprongen veilig en wel uit beeld verdween.