Het lijkt bijna of de Koningin op bezoek komt, zo druk is het in de hal van het IJsselland-ziekenhuis in Capelle aan den IJssel. Het is deze vrijdagmiddag dan ook een bijzonder moment, want nooit eerder verbleef een zittend premier meer dan vier weken in het ziekenhuis. Rond het middaguur verzamelen zich de eerste politiemensen bij de achteruitgang. Tot het moment dat de premier naar buiten komt, wordt het alleen maar drukker.

Als Balkenende om halftwee, vergezeld door vrouw en dochter, vanuit de lift de ziekenhuishal in stapt, krijgt hij spontaan applaus van de verzamelde menigte. Om zijn voet te ontlasten en de getransplanteerde huid te beschermen, draagt Balkenende aangepast schoeisel. Ook loopt hij op krukken. Eenmaal buiten, staat hij kort de pers te woord. „Blij u allemaal weer te zien, het gaat gelukkig heel goed.” De ziekte die hem velde, is naar het zich laat aanzien onder controle, meldt de premier. „Maar het blijft de komende weken oppassen. De getransplanteerde huid op mijn voet is erg kwetsbaar.”

De eerste signalen dat er iets mis was, kreeg de minister-president toen hij vorige maand op een zondag pijn had aan zijn voet. „De volgende dag kon ik al niet meer lopen. De bedrijfsarts heeft ernaar gekeken en voor ik het wist, lag ik in het ziekenhuis. De opname was zonder meer nodig, vertelt behandelend arts J. R. de Graaf. „De situatie was niet levensbedreigend, maar wel instabiel. We waren er gelukkig op tijd bij.”

De premier werd een aantal keren geopereerd en kreeg antibiotica toegediend. De eerste tijd hielden artsen hem continu in de gaten. De Graaf: „Dat gebeurt bij iedere patiënt met deze aandoening, omdat het risico op complicaties groot is.”

Vakbondsacties zorgden er tijdens zijn ziekenhuisverblijf voor dat het in Nederland allesbehalve rustig was. Balkenende volgde ze vanaf de zijlijn. „De aanblik van een verdeeld Nederland is niet goed. Daar moet wat aan gedaan worden.” De komende tijd wil hij zich vooral richten op het Nederlandse voorzitterschap van de Europese Unie. „Ik hoop eind deze maand in Rome de Europese top voor te zitten.”

Balkenende gaat de komende dagen eerst van vrouw en dochter genieten. In het ziekenhuis zat hij niet stil. „Ik heb de achterliggende weken af en toe tv gekeken en vooral veel radio geluisterd.” De premier kreeg bergen post, honderden bossen bloemen en ontelbare e-mails, „waaronder een heel aantal van mensen die dezelfde aandoening hadden als ik. Ik wil alle lieve Nederlanders daar hartelijk voor bedanken.”

De minister-president moet nog regelmatig langskomen in het ziekenhuis. „Dat hij nu naar huis mag, betekent niet dat de behandeling voorbij is”, aldus arts De Graaf. „Er wacht de premier nog een periode van revalidatie.” Hoe lang dat precies gaat duren, kon de behandelaar vrijdag niet zeggen.

Om kwart voor twee stapt Balkenende in zijn dienstauto. De krukken gaan in de kofferbak. Nog een hand van de arts en een goede raad van de verpleegkundige. „Doet u vooral rustig aan”, zegt ze, terwijl ze haar vinger waarschuwend opsteekt. En weg is de premier. „Ik vind hem toch veranderd”, zegt een omstander. „Hij is een stuk menselijker geworden.”

De ministersploeg neemt met vreugde kennis van Balkenendes thuiskomst. Het kabinet „verlangt zeer” naar de terugkeer van de premier, aldus vice-premier Zalm vrijdag na afloop van het kabinetsberaad.