Het doet goed om in het artikel van J. Schinkelshoek (RD 3-11) te lezen dat er niet onnodig negatief wordt afgegeven op de gereformeerde gezindte maar dat beide kanten, positief en negatief, worden belicht. Heel eerlijk legt Schinkelshoek zijn zienswijze bloot. Dit maakt het interessant om erop in te gaan.

Er is te lezen dat er keer op keer teleurstellingen worden geuit over mensen, bepaalde gedragingen of ”menselijke uitspraken”. Dat is niet verwonderlijk: mensen zijn onvolmaakt en zitten vol met fouten. Die fouten worden gemaakt op medisch vlak, in het onderwijs, op sociaal vlak en –helaas– ook op kerkelijk terrein. Punt is dan hoe ermee wordt omgegaan. Zowel door degene die een fout maakt als degene die de fout ziet of er last van heeft. Waar verhaal je de fout op? Op de kerkelijke instelling waar deze mens lid van is of op de (christelijke) groepering waar deze mens toe behoort? Op de godsdienst van deze mens? Of wordt de fout de mens zélf toegerekend, omdat hij of zij mens, dus onvolmaakt, is?

Wind van alle tijden

Verder worden er fouten en gebreken van de reformatorischen genoemd. Denk aan de kerkenstrijd, uitholling, het in een keurslijf stoppen en het toenemen van de onderlinge verschillen binnen de refozuil. De zorgen daarover worden in de volle breedte van het kerkelijk leven gedeeld. Het heeft verwoestende gevolgen: geloofsafval. Waaraan is dit te wijten? Aan menselijk falen en tekortschieten. Is het een andere wind die waait? Nee, geen andere wind, maar de wind die is ontstaan na Genesis 3. Een wind die in kracht afneemt ten tijde van geestelijke opwekkingen, en een wind die toeneemt ten tijde van secularisatie. Een wind van alle tijden dus.

Veranderingen bij de bevindelijk gereformeerden die worden geschetst, geven weer dat er wordt geleerd van de fouten en gebreken. Men probeert de fouten te herstellen en bepaalde zaken anders te zien, met de nieuwe kennis. Dat is ook niet iets van de afgelopen vijftig jaar. De christelijke kerk doet dat al sinds haar ontstaan tijdens de zendingsreizen van de apostelen, met vallen en opstaan.

Terecht vraagt Schinkelshoek naar aanleiding van wat ds. E. du Marchie van Voorthuijsen over het hemelse vaderland zei: „Waar kom je in bevindelijke kringen die mentaliteit nog tegen?” Nu, deze mentaliteit is nog steeds aanwezig. In de verschillende kerkverbanden. Als hij dit bevestigd wil zien, nodig ik hem van harte uit om een dienst in onze gemeente bij te wonen!

Handen en voeten

Inderdaad, de jeugd van nu is veel meer bezig met de vraag hoe het geloof handen en voeten te geven. Jongeren beseffen dat het niet bij ”de leer” alleen te houden is, het leven moet ermee overeenkomen. De uitkomst van deze zoektocht is helaas weleens „weg uit de eigen zuil, het eigen milieu, de eigen kerk.” Maar de uitkomst is ook dat jongeren zich bewuster zijn van het leven naar Gods Woord en de (eeuwenoude) tradities. Deze zoektocht zorgt ook voor het vinden van de ware rust. Rust in God, in Zijn weg, in de plaats waar Hij je gesteld heeft. En spreekt een reformatorische kerkdienst jongeren aan? Jazeker! Omdat ze zien dat het gesproken woord kracht doet. Het spreekt aan omdat het uitgesproken wordt door mensen die vaak oprecht het beste met hen voorhebben. Het spreekt aan omdat het Woord onveranderlijk is, in tegenstelling tot Twitter, Facebook en WhatsApp. Het spreekt aan om daar het echte leven wordt voorgesteld.

Sla niet in alles een te sombere toon aan. Gods Woord doet nog steeds kracht in harten van (jonge) mensen. Ondanks al het gebrekkig menselijk handelen, ondanks alle secularisatie, ondanks alle –terechte– teleurstellingen van mensen.

Wolk van getuigen

Om mij heen is er een wolk van getuigen, een wolk die (nog) steeds groeit. Een wolk die getuigt van pure Godsvreze, Godsvrucht, hoop, verwachting, liefde tot God, liefde tot de naaste en die getuigt van het wonder van de liefde van God tot gebrekkige, onvolmaakte, verloren zondaren. Een wolk die jaloers maakt. Een wolk die zorgt voor hunkering naar God bij ‘buitenstaanders’ die, ondanks alle weerstand, opstand en vijandigheid tégen God, aangetrokken worden. Laten we afzien van het menselijk falen en zien op de trouw van de enige Volmaakte, God. Daarom: laten we zien op hét Middel tegen kwaad, falen en zonde van de mens, het bloed van Jezus Christus!

De auteur (19) is lid van een oud gereformeerde gemeente, volgt de studie pabo duaal en is leerkracht in het basisonderwijs.