Het leek allemaal redelijk goed te gaan de laatste weken. In Jeruzalem of omgeving deden zich geen grote aanslagen voor. Maar deze week ging het mis. Drie Israëliërs werden gedood bij het forenzenplaatsje Har Adar, enkele kilometers ten westen van de stad.

Har Adar ligt net over de grens van voor 1967. Elke dag passeren daar 200 Palestijnen een controlepost, die een vergunning hebben om in Israël of de nederzettingen te werken. Een van hen had droeg een jack. Dat doet niemand met dit warme nazomerweer. De beveiligers sommeerden hem apart te gaan staan voor inspectie. Hij trok een pistool onder de jas vandaan waarmee hij het vuur opende. Een grenspolitieman en twee beveiligers –een Joodse en een Arabische– verloren het leven. Een vierde veiligheidsman raakte gewond. Ook de dader zelf werd doodgeschoten.

Het was een tragisch incident, maar tegelijk is waar dat het erger had gekund. Als de veiligheidsbarrière er niet was geweest en als de beveiligers hun werk niet hadden gedaan, had de dader vele burgers kunnen doodschieten.

Het ging volgens het onderzoek om een zogeheten ”eenzame wolf”: een terrorist die niet in groepsverband opereert. Het zijn figuren die ’s morgens ‘ineens’ besluiten om met hun auto op voetgangers in te rijden, een mes in de keukenla te zoeken om er een politieagente mee in de hals te steken, of een pistool te pakken om beveiligers dood te schieten.

Israëlische media meldden dat de vrouw van de dader was weggelopen. Het komt vaak voor dat terroristen problemen hebben in de familie. Ze hopen de geschiedenis in te gaan als helden door een terreurdaad.

Vooral de komende dagen is het spannend. Al voor het Joodse Nieuwjaar, dat vorige week begon, waren de veiligheidsmaatregelen op straat verscherpt. En dat blijft voorlopig zo. Vandaag is het Grote Verzoendag en woensdagavond begint het Loofhuttenfeest. Het is in het verleden gebleken dat er tijdens de grote Joodse feesten een grote kans op aanslagen bestaat.

De partij Yisrael Beitenu denkt de oplossing te weten voor het terreurprobleem. De fractie van Avigdor Lieberman haalde deze week een oud wetsvoorstel van stal: de doodstraf voor terroristen. Daar kleven echter grote bezwaren aan. Ten eerste zijn executies ethisch zwaar omstreden in de beschaafde wereld. Ten tweede zal het terroristen niet afschrikken. Zij weten nu ook al dat ze het leven kunnen verliezen als ze een aanslag plegen. Het jaagt hun geen angst meer aan.

Wat nodig is, zijn staatslieden van kaliber. Nu kampt dit gebied met Palestijnse leiders die terreur aanmoedigen door terroristen en hun familieleden te voorzien van mooie uitkeringen. Israëls regering heeft van de politieke stilstand een ware sport gemaakt. Toch biedt alleen een politieke oplossing tussen Israëliërs en Palestijnen kans op een blijvende verbetering. Op de bizarre logica van Yisrael Beitenu –de doodstraf voor wie toch al dood wil– zit niemand te wachten.