Van tevoren beweende Paulus dat in zijn vlees geen goed, maar de zonde woonde. Nu is hij verzekerd dat zijn lichaam een tempel van God is en dat Gods Geest in hem woont. Van tevoren voelde hij alleen maar het willen en het vermaak zonder uitwerking, maar nu gevoelt hij het willen en het volbrengen om zichzelf te kunnen reinigen van alle besmetting van het vlees. Van tevoren gevangen en gebonden onder de wet der zonde. Nu door de Geest des levens in Christus Jezus vrijgemaakt van de wet der zonde en des doods.O zalige verandering, o heerlijke kracht der genade Gods. O rechte oorzaak van vreugde in Gods kinderen. Met recht dankt hij God voor deze weldaad en zingt met een verheugde ziel: „Ik ben vrolijk in de Heere en mijn ziel verheugt zich in mijn God.”

Zo handelt God met Zijn kinderen opdat ze niet in wanhoop zouden vervallen. Want indien ze altijd een gezicht hadden van hun zonden en nooit van de genade, dan zouden ze licht met Kaïn zeggen: „Mijn misdaden zijn groter dan dat ze vergeven kunnen worden. De genade Gods is voor mij niet, Hij heeft zijn barmhartigheid voor mij toegesloten.”

Doch zover laat God Zijn kinderen nooit komen. Hij redt hen wanneer hun ziel door benauwdheid wordt bevangen. Hij ondersteunt hen in zwakheid en troost hen in droefheid.

Samuel Scherphof, predikant te Zuidland (Self-strijd van Paulus, 1668)