Obstructie van de rechtsgang, is het onderwerp van het onderzoek van oud-FBI-chef Mueller. Trump vroeg de inmiddels ontslagen FBI-baas Comey eerder dit jaar om een onderzoek naar de Russische contacten van voormalig veiligheidsadviseur Flynn te staken. Trump ontkent dat overigens, maar Comey verklaarde vorige week onder ede dat de president hem dat wel degelijk heeft verzocht. Daarmee zou hij de rechtsgang hebben belemmerd.

Dat is in een rechtsstaat een ernstig vergrijp. En in de Verenigde Staten een formele reden om een afzettingsprocedure tegen de president te beginnen. Maar daarvoor zal wel eerst moeten worden bewezen dat Trump daadwerkelijk de rechtsgang heeft belemmerd.

Tot nu toe lijkt de president alleen „loyaliteit” van Comey te hebben gevraagd. Daar schuilt natuurlijk een bedoeling achter, maar van een actief bevel tot het staken van het onderzoek was daarmee geen sprake.

Tegelijkertijd is het een veeg teken dat een Amerikaanse president die nog geen halfjaar in het Witte Huis zit, al onderwerp van een FBI-onderzoek is. Natuurlijk ligt Trump onder een vergrootglas en zou het oordeel over een andere president wellicht milder zijn geweest. Maar daar heeft The Donald het dan ook zelf naar gemaakt.

Dat begon al tijdens de verkiezingscampagne, toen hij presidentskandidaten publiekelijk schoffeerde. De media zijn voor hem zo ongeveer staatsvijand nummer één. En het huidige onderzoek naar de Ruslandaffaire doet hij –uiteraard via Twitter– af als een heksenjacht op zijn persoon. Afgeluisterde telefoongesprekken vertellen echter een ander verhaal.

Het wordt hoog tijd dat de waarheid rond deze zaak in de Verenigde Staten boven tafel komt. Want op deze manier kan een van de belangrijkste landen ter wereld niet op een normale wijze worden bestuurd. Niet als het staatshoofd onderwerp van onderzoek door de federale politie is. Niet als de in naam machtigste man ter wereld mogelijk een afzettingsprocedure aan zijn broek krijgt.

Trump claimde vorige week dat hij in zijn eerste maanden in het Witte Huis de meeste besluiten van alle presidenten heeft genomen. Feit is dat er geen fatsoenlijke wet door het parlement is gekomen en dat de decreten van Trump bij de rechter zijn gestrand of alleen maar zijn gebruikt om de erfenis van zijn voorganger Obama af te breken. Met dat laatste is overigens niet per se iets mis.

Als de mist rond ‘Ruslandgate’ is opgetrokken, kunnen Trump en zijn Republikeinse Partij werk gaan maken van het uitvoeren van de conservatieve agenda die de president voorstaat. Daar zijn de Verenigde Staten wel aan toe.