In zijn getuigenis liet hij doorschemeren dat de president hem min of meer had geadviseerd te stoppen met het onderzoek naar eventuele Russische bemoeienis met de presidentsverkiezingen in de VS.

En juist dat was het onderdeel van het verhoor waarbij heel Amerika de oren spitste. Als Trump zich inderdaad in deze zin heeft uitgelaten, zou dat kunnen betekenen dat de president zijn boekje te buiten is gegaan. Hij zou de rechtsgang belemmerd hebben en dat is voor een president van de VS een politieke doodzonde.

Voor het verhoor zei Trump dat Comey op z’n woorden moest letten omdat de president bandopnames zou hebben van hun gesprekken onder vier ogen. Comey zei vrijdag echter te hopen dat die bandopnames er inderdaad zijn, omdat ze zouden aantonen dat zijn getuigenis klopt.

Het team achter president Trump reageerde donderdag verdedigend op het getuigenis van Comey. Het zou aantonen dat de president niets gedaan had wat niet mocht, zo werd benadrukt. Bovendien zou het eveneens aantonen dat juist Comey op verschillende momenten z’n boekje als FBI-directeur te buiten is gegaan. Ondertussen zijn de feiten dat niemand weet wie er nu gelijk heeft, behalve de president en Comey zelf.

Het is woord tegen woord en op die basis zal het verhoor van Comey waarschijnlijk geen gevolgen hebben voor president Trump. Mochten er inderdaad bandopnames in de openbaarheid komen die het getuigenis van Comey bevestigen, dan wordt het een andere zaak. Ondanks de enorme ophef in de VS lijkt het erop dat Trump niet al te veel heeft te vrezen. Zo lijken de Republikeinen de president te blijven steunen.

Toch is één ding zonneklaar en dat is dat het aanzien van het ambt van de president van de Verenigde Staten de afgelopen tijd door het doen en laten van Trump grote schade heeft opgelopen. Als er al de hoop was dat Trump zich na zijn verkiezingen anders en presidentiëler zou gaan gedragen, dan is die hoop keer op keer de bodem in geslagen.

De eerlijkheid gebiedt ook te zeggen dat het Trump was die op momenten krachtdadig bleek te kunnen optreden, iets wat zijn critici niet hadden verwacht. Ook in zijn streven om vrede te bereiken tussen Israël en de Palestijnen blijkt Trump minder hoekig dan gevreesd. Soms tot teleurstelling van de Israëliërs, maar niet zelden tot vreugde van de Palestijnen.

Toch kan niemand blij zijn met wat er nu gebeurt rond de politieke top in het machtigste land van de wereld. Alle ophef en verwarring in Washington holt uiteindelijk het vertrouwen van de burger in de politiek uit. De tragiek is dat juist Trump steeds zei dat vertrouwen te willen herstellen.