Ter herinnering aan deze bevrijdingsdaad vindt in de Nieuwe Kerk van Amsterdam –waar Michiel de Ruyter ligt begraven– elk jaar een herdenkingsbijeenkomst plaats, georganiseerd door Stichting Michiel de Ruyter en de Hongaarse ambassade. Dit jaar deed ook het platform Refo500 mee.

Péter Danku, die als consul de Hongaarse ambassadeur verving, zei: „De Hongaren zijn admiraal De Ruyter nog altijd dankbaar, en daarom herdenken wij dit met een kranslegging bij zijn graftombe. Toen mijn vader zijn geschiedenisstudie had afgerond, ging hij naar het monument van De Ruyter in de Hongaarse stad Debrecen. Vanaf dat punt maakte hij een voettocht van zo’n 100 kilometer.” Toen Danku later met een Nederlandse vrouw trouwde, werden de trouwfoto’s bij dit monument in Debrecen gemaakt.

De gepensioneerde marineofficier Jan F. Nuboer gaf in zijn lezing ”De ontberingen van de Hongaarse predikanten” een indruk van het lijden van de Hongaarse predikanten voorafgaand aan hun bevrijding. In 1671, ten tijde van de contrareformatie, werd een groot aantal Hongaarse hervormde predikanten beschuldigd van rebellie tegen de Oostenrijkse rooms-katholieke keizer Leopold I. Na enkele jaren van gevangenschap en dwangarbeid, vertrokken in 1675 vanuit Pressburg, nu Bratislava, 42 Hongaarse predikanten op weg naar Napels, waar de Spaanse galeien waren gelegerd. Velen stierven, zodat uiteindelijk 26 predikanten daadwerkelijk als roeiers op de galeien terechtkwamen.

Jos Colijn, universitair docent en studentenbegeleider aan de Theologische Universiteit Kampen, sprak over ”De Reformatie en De Ruyter”. Volgens Colijn wordt de admiraal het best getypeerd als ”Schipper naast God”. De scheepsjournalen –de logboeken die De Ruyter bijhield en die bewaard zijn gebleven– getuigen van het godsdienstige leven en het godsvertrouwen van de admiraal. Ter illustratie noemde Colijn de opmerkingen uit het scheepsjournaal na de slag bij Kijkduin. De Ruyter schrijft de overwinning van die zeeslag aan God toe „omdat God Zelf voor ons streed.”

De kerkdiensten en gebeden waren voor De Ruyter zo belangrijk dat er op zijn aandringen altijd een predikant aan boord was. Aan het eind van zijn lezing sprak Colijn de wens uit dat de herinnering aan zeeheld in het geseculariseerde Nederland niet voortleeft door het indrukwekkende praalgraf, maar door de voortzetting van de geloofstraditie.

Frits de Ruyter de Wildt, nazaat van De Ruyter en voorzitter van Stichting Michiel de Ruyter, kondigde in zijn slotwoord een evenement aan ter herdenking van de Tocht naar Chatham in 1667. Ter herinnering aan deze roemruchte tocht zullen van 8 tot 18 juni in en nabij Londen allerlei activiteiten plaatsvinden. De Nederlandse en de Britse marine geven samen een vlootschouw.