Dat stellen milieu- en geluidsdeskundigen in het wetenschapsprogramma De Kennis van Nu. De verstedelijking, de toenemende verkeersdrukte en de technologische vooruitgang produceren steeds meer lawaai. De helft van alle Nederlanders heeft nu al last van herrie, blijkt uit cijfers van het Centraal Bureau voor de Statistiek.

Ook wordt het steeds moeilijker om de geluidsoverlast te ontvluchten omdat stiltegebieden, vaak midden in de natuur, verdwijnen. De afgelopen jaren werd 12 procent stiltegebied opgeheven. Zonder maatregelen zal in 2030 minstens 30 procent van het stiltegebied dat er nu nog is verdwenen zijn.

De makers van het programma De Kennis van Nu gaan nog verder. Als er niets gedaan wordt, is lawaai straks zelfs een belangrijke indirecte doodsoorzaak, zo stellen ze. Door de stress van het aanhoudende lawaai stijgt de bloeddruk en dat kan weer tot hartziekten leiden, met alle gevolgen van dien.

Vooral dat laatste lijkt een beetje vergezocht. Bovendien is het nogal onzinnig om midden in een grote stad te gaan wonen en dan te klagen over geluidsoverlast. Je kunt de narigheid ook opzoeken. Wie in de stad gaat wonen, weet dat er geluidsoverlast zal zijn. Net zoals iemand die achteraf in de stilte van het platteland een huis zoekt, weet dat het er stil zal zijn.

Toch is lawaai zeker een probleem dat onderschat wordt. Dat heeft natuurlijk weer alles te maken met het feit dat je eraan went. Maar eraan wennen, wil niet zeggen dat het geen impact meer heeft op je psyche. Zelfs aan lawaai kun je verslaafd raken, waardoor je ontregeld en bijna in paniek raakt als het eens eventjes echt helemaal stil is. Niet voor niets gaan mensen wandelen in de natuur met oordopjes in, zodat ze de stilte kunnen verjagen met muziek. Want stilte kan bedreigend zijn als herrie de norm is geworden.

Nederland is vol en druk. Stiltegebieden verdwijnen. Dat laatste is iets wat de overheid niet moet laten gebeuren. Ook mensen uit de stad moeten plaatsen kunnen vinden waar het nog echt stil is. Waar hooguit de natuur spreekt. Waar de adem van de zee te horen is. Waar vogels fluiten. Onderzoek heeft trouwens aangetoond dat vogels in de stad veel harder moeten fluiten dan in de natuur. Om boven het omgevingslawaai uit te komen. Ook zij raken dus gestrest van alle drukte.

Honger naar stilte bij velen, angst voor stilte bij anderen. En soms is het er allebei. Feit blijft dat het in onze tijd ontbreekt aan rust. En juist hier kan ook de christelijke gemeente een rol vervullen. Kerkgebouwen zijn ook in 2017 eilanden van stilte in een zee van lawaai. Mensen die op zondag misschien niet –of niet meer– in de kerk komen, willen doordeweeks niet zelden heel graag even uitblazen onder het hoge dak van een monumentale kerk. En het is zeker niet ondenkbaar dat de antennes van de menselijke geest in deze gewijde stilte gericht worden op dat wat het zichtbare en tastbare te boven gaat.

De kerken hoeven er alleen maar, ook doordeweeks, de deuren voor open te zetten.