Vijftien deelnemers waren er in 1991 toen de Mars voor het Leven voor het eerst werd gehouden. Vorig jaar liepen 2500 mensen door Den Haag om te protesteren tegen abortus. Zaterdag waren dat er twee keer zo veel: zeker 5000.

Kees van Helden, directeur van Schreeuw om Leven, verklaarde de stijging door de toegenomen aandacht voor ongeboren leven in de media, bijvoorbeeld tijdens de Week van het Leven in november. Toen waren er ook korte spotjes op de radio die aandacht vroegen voor de beschermwaardigheid van het leven.

Nog opvallender dan de hogere opkomst is het feit dat de meeste media in ons land aan de tocht geen enkele aandacht besteedden. Zo was er op de NOS-journaals niets te zien van de Mars voor het Leven. En dat terwijl er niet zelden uitvoerig aandacht is voor protesten waarbij soms maar enkele honderden mensen –of nog veel minder– aanwezig zijn.

Nu gebiedt de eerlijkheid te zeggen dat media het nooit goed doen. Altijd zal er kritiek zijn op de aandacht die bijvoorbeeld de NOS wel of niet besteedt aan bepaalde gebeurtenissen.

Het lijkt er echter op dat de media in Nederland de strijd tegen abortus een achterhaalde strijd vinden. De grote meerderheid van de Nederlanders lijkt voorstander te zijn van de huidige abortuspraktijk. En de meeste tegenstanders hebben zich neergelegd bij het feit dat er in ons land jaarlijks tienduizenden kinderen in de moederschoot worden gedood. En dus is het geen onderwerp dat bij media hoog op de aandachtslijst staat.

Dat CU en SGP tegen abortus zijn, weet iedereen allang. Dat Van der Staaij en Segers vooropliepen in de stoet, is dan ook geen nieuws. Maar als Geert Wilders zaterdag meegelopen zou hebben, zouden de cameraploegen zich ongetwijfeld verdrongen hebben.

Wie in het orthodox-christelijke kamp echter met de beschuldigende vinger naar de media wijst, moet zich wel realiseren dat hij met vier vingers naar zichzelf wijst. Want zeker zo schokkend als het feit dat er amper aandacht wordt besteed aan de mars is het dat er ‘maar’ 5000 mensen in Den Haag een stilzwijgend protest hielden.

Waar waren die andere honderdduizenden mensen die tegen abortus zijn? Waar waren de honderdduizenden kerkgangers die gisteren in een kerk zaten waar op zondagen regelmatig gebeden wordt om bekering van politici als het gaat over hun standpunten die betrekking hebben op het begin en einde van het leven?

Christenen zijn niet van de lawaaiprotesten. Ze zijn zéker niet van gewelddadige protesten. Dat is niet de stijl van Gods Koninkrijk. De dood kun je alleen bestrijden door een pleidooi voor het leven. En donkerheid bestrijd je met licht. Dat het licht zaterdag helderder had kunnen schijnen, hebben orthodoxe christenen zich aan te trekken.