De uitspraak maakt het mogelijk gras te laten groeien op de akkers. Soest wil echter de cultuurhistorische waarde van De Eng bewaren en had om die reden gras- en weiland op De Eng verboden. Er is zelfs een subsidiepot waaruit boeren kunnen putten als zij bijvoorbeeld rogge of Soester knollen kweken.

Soest wil alleen maar akkerbouw toestaan en legt dwangsommen op als grondbezitters zich niet aan het gras- en weideverbod houden. J. Plekkepoel en H. van Arkel vochten bij de Raad van State twee door de gemeente opgelegde dwangsommen aan. Met de door het rechtscollege vernietigde dwangmaatregelen hoopte de gemeente de twee Soestenaren ertoe te dwingen hun graslanden weer tot akkers om te ploegen.

Tot nu toe won de gemeente elke rechtszaak tegen mensen die paarden, pony’s of schapen op in weiland veranderde akkers van De Eng lieten lopen. Het laten groeien van gras voor hooi is echter iets anders dan het laten grazen van vee, zo stelt de Raad van State in de uitspraak vast. Het rechtscollege stel vast dat het strenge bestemmingsplan voor de Zuidelijke Eng wel degelijk grasland, dat gelijk is te stellen aan bouwland, mogelijk maakt. Plekkepoel en Van Arkel weiden geen paarden of schapen. Zij hebben twee percelen op De Eng gekocht die zij gebruiken om hooi te kunnen oogsten. En het bestemmingsplan laat nu eenmaal wel de teelt van plantaardige producten toe.

Nu de Raad van State het gebruik van de gronden op De Eng als gras- en hooiland heeft goedgekeurd, betekent dat mogelijk het einde van de bescherming van de akkerbouw. Het beheer van grasland is veel eenvoudiger en goedkoper dan akkers.