”Tongen, talen en tekenen”
Auteur: Peter S. Ruckman e.a.
Uitgeverij: Boeken om de Bijbel, Gouda, 2004
ISBN 90 70926 31 8
Pagina’s: 43
Prijs: € 5,90. De evangeliebeschrijving van Markus eindigt met de mededeling: „En zij uitgegaan zijnde, predikten overal, en de Heere wrocht mede, en bevestigde het Woord door tekenen, die daarop volgden.” Het is een kenmerkende beschrijving van de prediking van de apostelen.

Geneeswonderen, uitdrijving van boze geesten en het spreken in vreemde talen vergezelden de prediking van de apostelen, zoals deze wonderen ook Jezus’ prediking vergezeld hadden. Verschillende malen wordt in het Nieuwe Testament op dit feit gewezen. Zo lezen we in Hebreeën 2:4: „God bovendien medegetuigende door tekenen en wonderen en menigerlei krachten en bedelingen des Heiligen Geestes, naar Zijn wil.”

Hier wordt tegelijk gezegd waarom deze tekenen de prediking vergezelden. Zij dienden tot bevestiging van de boodschap en tot autorisatie van degenen die de boodschap brachten. Ze gaven de boodschap en de boodschapper gezag en autoriteit. De profeten van het Oude Testament traden op met goddelijk gezag. Zij spraken: „Alzo zegt de HEERE.” De tekenen gaven aan de apostelen en hun boodschap hetzelfde goddelijke gezag.

De vraag die bij dit alles steeds aan de orde wordt gesteld is: Geeft de Heere nog steeds deze tekenen aan Zijn dienaren om het gezag van hun boodschap en hun hemelse zending te bevestigen, of zijn deze manifestaties opgehouden? Over dit onderwerp is een klein geschrift verschenen van Peter S. Ruckman en anderen, dat uit het Engels is vertaald. Nu verschijnen er wel meer geschriften over dit onderwerp. Toch is dit boekje uitzonderlijk. De meeste boeken over dit onderwerp verdedigen dat God nog steeds deze tekenen aan de arbeid van Zijn ware dienstknechten verbindt. In veel charismatische kringen ben je pas een ware dienstknecht van God wanneer tekenen en tongen je dienstwerk vergezellen.

Maar in dit boekje wordt verdedigd dat deze tekenen zijn opgehouden te bestaan. De claims van de charismatische beweging worden kort getoetst aan de Schrift. Allereerst blijkt dan dat bijbelse tongen echt bestaande talen en geen in extase geuite klanken zijn geweest, zoals in de charismatische kringen voorkomt.

Verder blijkt dat tongen een teken waren voor de ongelovigen (1 Kor. 14:21, 22). Zij waren in de eerste plaats niet bedoeld voor de gelovigen zelf, zoals eveneens in charismatische kringen wordt beweerd. Men stelt daar dikwijls dat je pas een ware gelovige bent als je in tongen kunt spreken. Tongen en wonderen dragen in de Schrift de naam ”merktekenen van de apostelen” (2 Kor.12 : 2). Er zijn nu geen apostelen meer. Ruckman komt daardoor tot de eenvoudige conclusie: „De merktekenen van een apostel kan niemand meer claimen” (blz. 24).

In charismatische kringen wijst men op ”bidden in de Geest”. Dit geschiedt in een onverstaanbare tongentaal, die alleen de persoon die deze taal spreekt begrijpt. Het zou vooral gebedstaal zijn (1 Kor. 14:2). Ruckman toont aan dat deze uitdrukking verkeerd wordt uitgelegd. Hij toont aan dat er in de Schrift meer zaken genoemd worden die de christen in de Geest moet doen. Hij moet „wandelen in de Geest” en „zich opbouwen in het geloof in de Geest” enz. Dit betekent toch niet dat de christen in tongen moet wandelen en geloven. God wil dat vele zaken in de Geest geschieden. Vooral het bidden is een geestelijk gebeuren.

Ruckman behandelt 1 Korinthe 13 als bewijs dat de tekenen zijn opgehouden. Hij bespreekt de ziekenzalving in Jakobus 5 en het feit dat Jezus Christus altijd Dezelfde is en blijft. Hij toont aan dat de Heere in zendingssituaties en in de laatste dagen om de autoriteit van Zijn boodschap en de boodschapper te bevestigen, tekenen kan geven. In de gevestigde kerk hebben wij op het Woord te letten. Het bijzondere moet onze aandacht niet hebben, maar het gewone en het meest noodzakelijke, namelijk de bekering tot God en het geloof in Jezus Christus.

Een helder boekje, dat de zaken beknopt samenvat en vanuit de Schrift tracht te spreken. Voor meer kennis van dit onderwerp zeker aan te bevelen.