”Bijbellezen met rabbijnen”; onder dit motto zijn we als Centrum voor Israëlstudies vorige week gestart met het Parasja-project. Belangstellenden krijgen iedere week een e-mail met daarin een stukje Bijbeluitleg van rabbijnen. De uitleg gaat over het gedeelte uit de Thora (de vijf boeken van Mozes) dat die bewuste week in de synagoge wordt gelezen. Dat gedeelte heet de ”parasja” van de week.

Het initiatief heeft veel aandacht gekregen in de media. Onder andere het Reformatorisch Dagblad plaatste een uitvoerig interview (2-10). De media-aandacht leverde talloze nieuwe aanmeldingen op voor het project.

Het project kan echter niet op de waardering van iedereen rekenen, zo blijkt uit enkele ingezonden brieven en de opiniebijdrage van ds. J. Blom (RD 19-10).

Wat betreft het artikel van ds. Blom; zijn bijdrage lijkt mede ingegeven te zijn door zorgen over judaïstische ontwikkelingen die hij signaleert in de kerk. Ofwel, ”joodje spelen” door christenen, zoals een bevriende rabbijn het in een gesprek ooit afkeurend formuleerde.

Mogelijk is de kritische noot echter ook veroorzaakt doordat in het RD-interview onvoldoende duidelijk werd wat we met het project precies beogen en hoe het project zich verhoudt tot het CIS als christelijk studiecentrum. Daarover willen we in dit artikel wat meer licht werpen.

Gemis

Het is een gegeven dat we als christenen het Oude Testament delen met het jodendom. Dit betekent in de praktijk dat niet alleen christelijke theologen, maar ook tal van joodse Bijbelgeleerden zich intensief bezighouden met de interpretatie van deze gezamenlijke gezaghebbende bron.

Het doel van het Parasja-project is de christelijke lezer kennis te laten maken met joodse methoden en vruchten van Bijbeluitleg.

De vraag die rijst –en hiermee wordt de kern van de kritiek op het project verwoord– is: hoe zinvol is het voor christenen om kennis te nemen van de joodse uitleg van de Schrift? Het overgrote deel van de joden ontkent immers Jezus als de Messias.

Deze wezenlijke vraag legt de vinger bij het fundamentele verschil tussen jodendom en christendom. Dat betreft de Persoon en het werk van de Heere Jezus Christus. Hij zal inderdaad gemist worden in de stukjes uitleg. Dat doet een christen pijn.

Statenvertalers

De vraag is echter of de stukjes uitleg hiermee van nul en generlei waarde zijn. Een voorbeeld. Veel predikanten raadplegen bij de preekvoorbereiding verschillende Bijbelcommentaren. Voor tal van invloedrijke commentatoren geldt dat zij de gereformeerde verzoeningsleer niet aanhangen. Ondertussen kan hun uitleg wel degelijk helpen bij bijvoorbeeld het oplossen van een vertaalprobleem of het ophelderen van een exegetisch knelpunt.

Eenzelfde functie vervullen wat ons betreft de joodse stukjes uitleg in het kader van het Parasja-project. Zij zijn voor ons christenen niet altijd normatief. We zullen dingen missen; we zullen een Persoon missen. Ondertussen geldt echter ook dat we er wel degelijk van kunnen leren.

Dit standpunt is overigens niet uniek. Elders verwees een scribent terecht naar de Statenvertalers. Bekend is dat ook zij met enige regelmaat hun oor te luisteren legden bij joodse Bijbelverklaarders. Bij hun zoektocht naar het juiste Schriftverstaan lieten zij zich breed informeren. In dat spoor gaan we ook met dit project.

Drijfveer

Ten slotte, in het artikel van ds. Blom proeven we het verlangen om de Heere Jezus Christus in alles centraal te stellen. Zijn bijdrage zou bij lezers de indruk kunnen wekken dat dit niet geldt voor het Centrum voor Israëlstudies.

Dat mogelijk misverstand ruimen we graag uit de weg. In de (dagelijkse) ontmoeting met het jodendom is het zowel liefde tot de Heere Jezus Christus als liefde tot het joodse volk die ons drijft.

De auteurs werken respectievelijk als directeur en Israëlwerker voor het Centrum voor Israëlstudies. >>hetcis.nl