„Want alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een iegelijk die in Hem gelooft, niet verderve, maar het eeuwige leven hebbe.”

Aanschouwt in de eerste plaats de Gever. Daar is geen sprake van keizers of koningen of dergelijke lieden, die in de wereld in hoog aanzien staan, maar er is hier sprake van God Zelf.

Van Hem, Die onbegrijpelijk en almachtig is, Die alles tezamen door Zijn Woord geschapen heeft en alles onderhoudt. Van Hem, Die boven alles is en in vergelijking met Wie al het geschapene, hemelen, aarde en wat daarin is, gelijk een zandkorrel is. Deze is de Gever!

Men mag Hem inderdaad wel een grote Gever noemen, dat wij, op het horen dat God iets geeft, alle keizers en koningen met al hun gaven en personen, als van nul en geen waarde moeten achten. En ons hart vanwege zulk een Gever ons zo hoog in de boezem moet kloppen, dat alles wat maar denkbaar is in vergelijking daarmee als klein en nietswaardig wegzinkt. Want wat kan er groter en heerlijker genoemd of uitgedacht worden, dan de almachtige God Zelf?

Deze God nu, die oneindig en onuitsprekelijk is, geeft op een wijze die ook heel buitengewoon is. Want Hij geeft niet als loon of om verdienste of uit billijkheid, maar, gelijk de woorden luiden: uit liefde. Hij is een Gever, Die van harte uit grondeloze, Goddelijke liefde geeft. Gelijk Christus zegt: God heeft de wereld liefgehad. Nu is er onder alle deugden geen groter dan de liefde.

Maarten Luther, hoogleraar in Wittenberg (”Gods liefde in Christus”, preek uit 1538)