De geïnteresseerde in kwestie was echter niet de gefortuneerde bankier voor wie hij zich uitgaf, maar een verslaggever van de krant de Sunday Times. Twee van de betrokken bestuursleden zijn gisteravond opgestapt.

De ’rijke bankier’ kreeg van het Oxfordse Pembroke College te horen dat het vrijwel zeker mogelijk was om iets voor diens zoon te ritselen aan de faculteit rechten. De leerling zou wel het academische niveau van Oxford moeten aankunnen, maar hoefde niet te horen tot het clubje van allerbeste scholieren die normaal gesproken tot Oxford worden toegelaten.

De twee universitaire medewerkers die nu zijn vertrokken, werkten beiden aan Pembroke. In een verklaring van de universiteit staat dat ze op eigen gezag handelden en dat hun ontslagaanvragen zijn aanvaard. De toelatingsprocedures van Oxford zullen naar aanleiding van deze zaak nog eens tegen het licht worden gehouden.

De universiteit zegt enkel de crème de la crème van de Britse scholieren te accepteren. Met het snelle vertrek van de twee medewerkers wil Oxford onderstrepen dat studenten alleen vanwege hun individuele kwaliteiten worden binnengehaald. Tachtig procent van de gelukkigen heeft alleen ’A’s’, het hoogste cijfer, voor zijn eindexamenvakken. De circa 6000 studenten die jaarlijks worden afgewezen hebben dat overigens ook, maar bij hen zou de motivatie minder zijn.

De als bankier vermomde journalist die Pembroke College benaderde, had overigens bij drie andere colleges nul op het rekest gekregen. Enkele leidinggevenden aan Pembroke verklaarden tijdens een onderhoud met de ’bankier’ dat het college in een zeer slechte financiële situatie verkeerde en daarom mogelijk docenten bereid zou vinden om minder strenge aannamecriteria te hanteren in geval van een donatie. Naast de normale plaatsen aan de faculteit, zou er dan een extra plaats worden gecreëerd voor de zoon van de ’bankier’ die aanbood circa 500.000 euro aan Pembroke te willen doneren.

Dergelijke regelingen zouden al enkele malen eerder zijn getroffen. The Sunday Times-journalist zegt niet over bewijs te beschikken dat docenten ook tijdens de studie een voorkeursbehandeling hebben gegeven aan studenten met gulle ouders.