Barrett zou hard worden aangepakt – zo veel stond vooraf wel vast. De Democraten hadden de benoeming van een nieuw lid van het Amerikaanse hooggerechtshof tot na de verkiezingen van 3 november willen uitstellen. Nu dat niet was gelukt, zouden ze hun gram tijdens de verhoren door de juridische commissie van de Senaat halen.

De jurist zou worden ‘gegrild’, waarschuwden Amerikaanse media – van links tot rechts. Na drie dagen verhoor is er echter nog geen brandplekje op het toch al smetteloze blazoen van Barrett te bespeuren. De grootste schroeilucht stijgt inmiddels op van oververhitte Democraten, die haar tevergeefs politieke uitspraken probeerden te ontlokken over tal van gevoelige onderwerpen.

Want daar lag nog hun enige hoop om de benoeming van weer een conservatieve opperrechter af te wenden. Ze aasden erop dat Barrett zich zou laten ontvallen dat ze haar best zou doen om het recht op abortus terug te draaien. Of dat ze zich zou uitspreken over de bevoegdheid van president Donald Trump om zichzelf gratie te verlenen. Of dat ze de verplichte zorgverzekering voor Amerikanen zou afkraken.

Niets van dat alles. Consequent weigerde Barrett in te gaan op alle mogelijke als-dan-vragen. Simpelweg omdat haar privémening er in juridische aangelegenheden volgens haar niet toe doet. Bovendien zou ze dan op de stoel van de politiek gaan zitten, of vooruitlopen op gerechtelijke procedures die nog over bepaalde kwesties moeten worden gevoerd.

Senator en kandidaat voor het vicepresidentschap Kamala Harris probeerde het nog met de vraag of klimaatverandering wel echt gebeurt. Maar ook daar ving ze bot. Dat is een zeer omstreden onderwerp van maatschappelijk debat, en ik geef geen mening over zaken van publiek beleid, diende Barrett haar van repliek.

Bekijk hieronder een samenvatting van de derde dag van verhoren door senatoren.

Critici verwijten Barrett dat ze vooral bedreven is in het geven van ontwijkende antwoorden. Daarmee doen ze haar tekort. De kandidaat-opperrechter heeft tijdens de verhoren laten zien dat ze onafhankelijkheid en de scheiding der machten hoog in het vaandel heeft staan en daarmee haar plaats in het staatkundig bestel kent. Van een topjurist mag niet anders worden verwacht. En nee, ze trapt ook niet zo makkelijk in politieke vallen, hoe listig haar Democratische ondervragers die de afgelopen dagen ook hadden opgezet.

Daarmee is haar benoeming een forse stap dichterbij gekomen. Alle tandengeknars ten spijt. Dat is forse winst voor president Trump én voor behoudend Amerika.