Tijdens de Algemene Politieke Beschouwingen na Prinsjesdag liep het aantal nieuwe coronabesmettingen per dag al behoorlijk op, maar ook in die week zaten de meeste bewindslieden met hun hoofd vooral bij hun eigen begroting. Premier Rutte kon volstaan met de waarschuwing dat Nederland moest oppassen voor een tweede coronagolf.

Zegge en schrijve één dag later stelde zorgminister De Jonge tijdens een ingelaste persconferentie dat die golf al was aangebroken. Maandagavond volgde de onvermijdelijke aankondiging van een tijdelijk weer strenger beleid.

Opmerkelijk is dat die maatregelen niet alleen gelden voor een aantal afzonderlijke regio’s en stedelijke gebieden, maar voor het merendeel ook landelijk zijn. Na de landelijke lockdown had het kabinet zich juist stellig voorgenomen dat een nieuwe crisisaanpak, als die er moest komen, regionaal zou zijn. De verspreiding van het virus ging de afgelopen week zo snel dat daar nu noodgedwongen toch verandering in komt.

Het kan niet anders of dit moet de regering bescheiden stemmen. Snel de testcapaciteit op orde brengen, op een coronadashboard volgen of het virus lokaal niet weer ergens oplaait en dan aan de hand van een tijdelijke coronawet gericht ingrijpen; vooralsnog is het slechts toekomstmuziek.

Bestuurders blijken opnieuw nietige mensjes te zijn. Hun plannen kunnen zomaar omver worden geblazen. Zou de overheid beseffen dat dit niet alleen geldt voor het weer versoepelen van coronamaatregelen, maar ook voor complete rijksbegrotingen waarmee vele miljarden euro’s zijn gemoeid?

Hoe volgzaam burgers zich zullen opstellen gedurende de komende periode waarin de extra coronamaatregelen van kracht zijn, is lastig te voorzien. Duidelijk is dat van premier Rutte en de veelgeplaagde coronaminister De Jonge opnieuw een ware balanceeract wordt gevraagd. „Het virus zo hard mogelijk raken en de samenleving zo weinig mogelijk”, is een fraaie slogan, maar daar met overredingskracht handen en voeten aan geven valt niet mee. Zeker niet in een tijd waarin het eerbiedigen van de overheid, zoals de Bijbel ons die voorhoudt, tanende is.

Niettemin blijft het zaak dat een ieder zich nu inspant de opgelegde regels naar vermogen na te leven. Het risico dat de overheid anders weer naar het paardenmiddel van een lockdown moet grijpen, is groot.

Bij dit alles is er één zekerheid die blijft, ook nu het virus de draagkracht van de samenleving opnieuw op de proef stelt: de Heere regeert.