Er is geen tijd voor ondeskundig geklets en nog minder begrip voor het openlijk tegenwerken van hen die de overheidsmaatregelen uitvoeren of handhaven.

Niemand hoeft moeite te doen om de maand maart van dit jaar in herinnering te roepen: Nederland werd getroffen door de coronacrisis. Die gemeenschappelijke ‘vijand’ moest worden bestreden. De „intelligente lockdown” van premier Rutte heette een wijs besluit dat op veel instemming kon rekenen.

Merkwaardig genoeg –of juist erg voorspelbaar– liggen spanningen juist dán op de loer. Want maatregelen zijn wijs en verstandig, totdat ze te veel beginnen te knellen.

En coronaregels doen pijn, daarover geen misverstand. Verlies van omzet of inkomen, emotionele sores en andere zorgen die direct te linken zijn aan de uitbraak van corona hakken er flink in. Om over de persoonlijke gevolgen van de epidemie –ziek zijn en zelfs overlijden– nog maar te zwijgen.

Het verzet tegen wat als onwenselijke overheidsbemoeienis wordt gezien, nam sinds maart geleidelijk toe. Kleine groepjes demonstranten, later grotere betogingen. Kritische geluiden van weldenkende mensen zijn ook steeds vaker te horen, overigens. Van de gemeenschapszin van maart is in ieder geval weinig meer te bespeuren.

Met het oplopen van het aantal besmettingen zijn de regels nu weer regionaal aangescherpt. De lontjes worden eveneens korter. Premier Rutte schoot maandag uit zijn slof toen hem werd gevraagd wat hij vond van het geschreeuw van voetbalsupporters in stadions. Het siert de minister-president dat hij daarna zijn eigen taalgebruik bekritiseerde. Met schelden komen we er niet, merkte hij terecht op.

Maar met het massaal en doelbewust overtreden van de regels ook niet. Hetzelfde geldt voor oproepen op sociale media van zogenoemde bekende Nederlandse influencers om „niet meer mee te doen” als het om de coronaregels gaat. Dat is onverantwoord gedrag.

Nederland is geen bananenrepubliek, maar een rechtsstatelijk, ordelijk georganiseerd land. Als er in dit land fouten worden gemaakt –en dat worden ze–, dan moet daar de vinger bij worden gelegd. Kritisch waar nodig, op het scherp van de snede als de situatie daar om vraagt. Maar altijd volgens afgesproken regels. Democratie is niet vrijblijvend.

Wat het gevaar van een kort lontje is, weet iedereen. Een vleugje ootmoed in het coronagewoel zou al veel oplossen. De Bijbelse Spreukendichter noemt zo iemand kloekzinnig, wat het tegenovergestelde is van een zot in zijn dwaasheid.